Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toch knap: uit het niets verschijnen, je twee grootste hits baseren op covers, een bepaald niet publieksvriendelijke langspeler vol abstracte elektronica uitbrengen, en dan probleemloos Paradiso tot de nok toe vullen met slungelige elektronicajongens en schuchtere H&M-meisjes. Laat dat maar aan James Blake over.
Heeft de timide Londenaar dat alleen aan zijn 3FM-megahitstatus te danken? Blijkbaar niet, want het publiek ontvangt ook de minder toegankelijke onderdelen van zijn tracklist laaiend enthousiast. Sterker nog: 'Limit to Your Love' oogst bij aanvang niet eens zo veel gejuich. Pas na een langdurige dub-behandeling (die rechtstreeks uit de koker van Martyn lijkt te komen) barst Paradiso uit zijn voegen.
Wie daarmee denkt dat Blake (omsingeld door een leger keyboards) live uit de onderkoelde dwangbuis van zijn debuutalbum weet te komen, komt niettemin bedrogen uit. Ook op de bühne blijft het geluid van de Brit (geholpen door twee voormalige studiegenoten op gitaar en drums) bedekt onder sneeuw en ijs. Dat heeft diverse oorzaken. Zo is het visueel vaak volstrekt onduidelijk waar welk geluid vandaan komt. De gitarist heeft namelijk hele zanglijnen in zijn sampler, de drummer triggert ook baslijnen en vocalen, en James Blakes stem wordt gedragen door ingenieus gestapelde vocoderlagen. Ook qua podiumperformance weet het bleke, statische drietal weinig warmte op te wekken. Tel daar overwegend paars licht, de vaak schetsmatige en abstracte platen, en weinig gedans in de zaal bij op, en je hebt een mooi scenario voor een nieuwe ijstijd.
Gelukkig stelt Blake daar veel moois tegenover. Zo zetten hij en zijn bandleden met weinig middelen een gruwelijk strakke en harde geluidsmuur neer. Ook blijft het intrigeren hoe eigen en uniek zijn geluid klinkt. Voeg daar Blakes prima stem, de stoere dubversie van zijn hitsingle, Digital Mystikz' geherinterpreteerde dubstepklassieker 'Anti-War Dub' en het garagewonder 'CMYK' aan toe, en je begrijpt waarom Blake en consorten minutenlang applaus ontvangen. Jammer dat dat met bevroren handen nog best veel pijn doet.
Foto uit het KindaMuzik archief door Bart van den Hoogenhoff
http://www.kindamuzik.net/live/james-blake/james-blake-7120/22298/
Meer James Blake op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/james-blake
Deel dit artikel: