Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Jack Daniels is geen whisky voor fijnproevers. Het is geen Glenlivet van achttien jaar oud, of een lekkere zilte Laphroaig van het eiland Isley. Nee Jack Daniels is rendement-whisky. Whiskey met een ‘e’. Whiskey waar veel rockartiesten groot mee zijn geworden. Op de koude avond van de derde maart stonden er dus ook geen hippe nieuwe Britse sensaties of artistiek verantwoorde plingelbandjes in de 013. Nee, rechtdoor gerockt zou er worden met de crème de la crème van de harde kant van rockland.
Met het grote mediaspektakel dat eraan vooraf ging en de aantrekking van publiekslievelingetjes Peter Pan Speedrock kiest Jack Daniels voor een veilige weg (immers stond Peter Pan Speedrock ook op de geslaagde vorige editie van het rondreizend festivalletje) en voor een gemeleerd gezelschap. Turbojugend-leden van elk gat in binnen- en buitenland stonden schouder aan schouder met ‘dagjesmensen’ die op zaterdag in het rockgedeelte van een megadiscotheek zitten en meebrallen op Meat Loaf. Mensen die het nodig vinden om gericht met halvolle glazen bier te gooien. En dan niet alleen naar elkaar, maar ook naar de apparatuur van de bands. Kansloos!
De bands deert dat niet en spelen vrolijk hun ding. Geen verassingen daar. El Guapo Stuntteams entousiasme is aanstekelijk en de rock-’n-roll met southern-invloeden groeit met het optreden. Dat kan nog een leuk album worden dat op stapel staat bij Suburban.
Voor Peter Pan Speedrock is dit optreden een vuurdoop voor de nieuwe nummers, welke de afgelopen weken in Zweden zijn opgenomen onder de bezielende leiding van Tomas Skogsberg (onder andere Gluecifer, The Hellacopters en Entombed). “’Megasdetitas’ komt zo, eerst nog een nieuwe,” schreeuwt zanger/gitarist Peter naar de mensen die de hitjes willen horen (je weet wel wie). Maar de nieuwe nummers mogen er zeker wezen. Het optreden ook, maar PPS kan je dan ook nooit betrappen op een slecht optreden. Al zou drummer Bart wel wat mogen oefenen op zijn stokjesvangkunst.
Ook Danko Jones doet degelijk zijn ding al worden de grappen en anekdotes na een paar jaar wel voorspelbaar. Danko Jones heeft wel iets weg van een stand up comedian bij Jurgen Raymann. “Oh man, I love Holland. You have free drugs, man!. Dat kaliber. Maar als de Canadese rocker met zijn ondeugende ogen het publiek intuurt en de eerste akkoorden van een nieuw nummer aanslaat ben je toch weer verkocht.
Wanneer de bands in verschillende combinaties nog een aantal nummers van bands uit Detroit gaan coveren is het feest compleet. En bij de aanblik van vier gitaristen, twee bassisten en Danko Jones stijgt de rock-’n-roll je naar het hoofd en vormt een aangename roes. Daar hoef je geen Jack Daniels voor gedronken te hebben.
Toch blijft de vraag of de rock-’n-roll goden blij zouden zijn met zoveel commercie rondom hun religie.
http://www.kindamuzik.net/live/jack-daniel-s-rocknight/jack-daniels-rock-night-el-guapo-stuntteam-peter-pan-speedrock-danko-jones/8814/
Meer Jack Daniel's Rocknight op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jack-daniel-s-rocknight
Deel dit artikel: