• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Isobel Campbell & Mark Lanegan

Betoverende dualiteit.
19 september 2010, Effenaar, Eindhoven

Tekst: Jeroen Gelissen

Beeld: Bart van den Hoogenhoff

Publicatiedatum: 22 september 2010

Onlangs verscheen de derde symbiose Hawk van de Schotse schone Isobel Campbell en de Amerikaanse rocker Mark Lanegan. In de persoon van Willy Mason werd een nieuw stemgeluid gevonden. Dat die laatste bijdrage niet alleen tot de plaat beperkt bleef, bewijst het feit dat Mason tijdens de Europese tour als voorprogramma mag openen.

Even voor half negen wandelt een jongeman in een groen houthakkershemd en een gitaar naar de microfoon: "How y'all doing? My name is Willy Mason [foto boven] and I've got some songs to warm you up for tonight's entertainment." In stilte kijken de aanwezigen gespannen toe. Eenzaam drijft zijn stem voort op de subtiel beroerde snaren. "Feels like we're in a living room, sitting by the fire", merkt hij later op. Zittend bij dat vuur beschrijft hij de wereld om hem heen; van het harde bestaan van een jonge vrouw, tot de streetslepers naast de ingang van de vierentwintiguurswinkel. Mason mist helaas nog één belangrijke eigenschap; de kracht om houvast te bieden in zijn songs.

Met 'We Die and See Beauty Reign' openen Mark Lanegan en Isobel Campbell [foto rechts] vanavond een set die overloopt van emoties. Om het contrast in hun zangstemmen extra kracht bij te zetten straalt Campbell in het spotlicht en hult de stoïcijnse Lanegan zich naast haar in duisternis. Haar lange blonde lokken omfloersen een paar grote kijkers, waarmee ze wezenloos in de verte staart. Hij houdt zijn ogen, liggend in de schaduwen van zijn diepe oogkassen, gesloten.

Wanneer Lanegan 'Who Built the Road' inzet en Campbell even de tekst kwijt is, wordt duidelijk dat de twee niet vaak het podium delen. Met haar wulpse voorkomen en een onschuldig "this has never happened to me before, honestly…" weet ze ook op het gezicht van de vriendelijke reus een lach te toveren en even wordt de duisternis om hem heen hierdoor doorbroken.

Ademloos zinkt het publiek vervolgens weer weg in de broeierige orgelklanken van het uitdagende 'Come on Over (Turn Me On)' of mijmert bij de liefdesverklaring in 'Keep Me in Mind, Sweetheart'. Gaandeweg doen zich nog meer schoonheidsfoutjes voor, maar nergens wordt de magie hierdoor verstoord. Na een luchtig intermezzo met handen-in-de-broekzak Mason draagt Campbell nog solo 'Black Mountain' en 'Shotgun Blues' voor. Weer samen met Lanegan volgt het zinderend zwoele 'Back Burner' en met 'Saturday's Gone' komen we weer in een lekker luie zondagmorgenstemming.

Die constant betoverende dualiteit, dat flirten met tegenstellingen, speelt door de hele set een belangrijke rol. Continu dagen de twee uit en brengen ze stemmingswisselingen teweeg. En juist dat maakt het tot een meer dan geslaagde avond.

http://www.kindamuzik.net/live/isobel-campbell-mark-lanegan/isobel-campbell-mark-lanegan-2659/20668/
Meer Isobel Campbell & Mark Lanegan op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/isobel-campbell-mark-lanegan