• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Calexico / Iron & Wine

Toegenomen oriëntatie op rock leidt tot sterk wisselend concert.
28 april 2006, Koninklijk Circus, Brussel (B)

Tekst: Geertje Cools

Publicatiedatum: 02 mei 2006

Sam Beam en zijn zus trappen Les Nuits Botaniques af met enkele rustige akoestische nummers. De zaal is enorm groot, het publiek erg talrijk, toch slagen ze erin een intieme sfeer te creëren met hun doorleefde versies van onder andere 'The Trapeze Swinger' en 'On Your Wings'. Iron & Wine is echter meer dan alleen Sam Beam, al dan niet met zus, en al snel betreedt een heuse band het podium. Daarin bevinden zich onder meer Joey Burns en Paul Niehaus van Calexico. Meer ingetogen liedjes worden afgewisseld met nummers met een voller geluid. De nadruk ligt op voortkabbelende bluesy folk, ideaal om tot rust te komen, zoals met 'Free until They Cut Me Down'.

Dan komt Calexico op, met wie Iron & Wine de ep In the Reins opnam. De combinatie van hun beider universa en talent levert knappe muziek op. Het zijn natuurlijk ook stuk voor stuk uitstekende muzikanten. We horen zowel onvervalste country, met een prominente rol voor de pedal steel, samenzang, de accordeon en het walsritme, als een cover van 'All Tomorrow's Parties', volgepropt met instrumenten en allerlei geluiden. Alvast een eerste hoogtepunt.

Na een korte pauze is er tijd voor een intermezzo. Salvador Duran, een tenor uit Sonora, de Mexicaanse deelstaat die grenst aan Arizona, vergast ons met zijn Spaanse gitaar op enkele liedjes, waaronder een honderd jaar oud nummer over een herder, zijn schapen en een wolf, waarbij hij een perfecte imitatie geeft van het gemekker van een schaap. Het is typisch voor Calexico om een lokale muzikant als Duran, die ook meedeed op In the Reins, mee op tournee te nemen. We zijn hen hiervoor erg dankbaar.

Daarna is het weer de beurt aan Calexico, dat voornamelijk materiaal speelt van hun pas uitgebrachte cd Garden Ruin. Er duiken slechts sporadisch oudere nummers op in de setlist, vooral van Feast of Wire, de voorlaatste cd uit 2003. De nieuwe nummers klinken alvast een stuk rustiger dan we live van Calexico gewoon zijn. We horen meer rock dan americana, meer Texas dan Arizona. De nadruk ligt op gitaargetokkel en de andere instrumenten spelen een ondergeschikte rol. Op zich is daar niks mis mee, maar hun muzikale koerswijziging richting rock klinkt zo gewoon. Wat hen zo bijzonder maakte, namelijk het zich eigen maken van de muzikale tradities van het zuidwesten van de Verenigde Staten, is bijna helemaal verdwenen.

De oudere nummers wisselen live ook van gedaante. Nummers als 'Sonic Wind', 'Across the Wire', 'Sunken Waltz', 'Not Even Stevie Nicks' en 'Stray' klinken meer uitgesponnen en laidback, maar helaas ook een stuk minder fris, energiek en opwindend. De adrenalinestoot van weleer blijft uit. Het is natuurlijk normaal dat een band niet in herhaling wil vallen, maar de nieuwe aanpak is helaas minder interessant dan die van vroeger.

Tijdens de twee laatste nummers, een cover van 'Alone Again' van Love en een schitterende eigen remix van 'Crystal Frontier', maken ze veel goed. De ernst is geweken en eindelijk lijken ze zich te amuseren. De eerste bisronde valt weer even stil met 'Bisbee Blue', maar 'He Lays in the Reins' met Iron & Wine en Salvador Duran samen, is de moeite, vooral wegens het contrast tussen de volle tenor van Duran en de fluisterstemmen van Beam en zijn zus. Als allerlaatste horen we een leuke, swingende en drukbevolkte versie van 'Güero Canelo'. Het slotakkoord is echter niet representatief voor het hele concert van Calexico, dat toch wel van een erg wisselend niveau is.

http://www.kindamuzik.net/live/iron-and-wine-calexico/calexico-iron-wine/12707/
Meer Iron and Wine / Calexico op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/iron-and-wine-calexico