Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Roadburn is the place to be voor menig hardere gitaarrockband. Voor één show naar Europa komen is echter financieel niet haalbaar voor de meeste acts uit de Verenigde Staten, dus toeren voor en na het Tilburgse festival de Amerikaanse bands door deze streken. In dit geval hebben Intronaut, The Atlas Moth en Castle de handen ineengeslagen. Muzikaal niet echt heel nauw verwante bands, maar deze variatie levert vaak wel een leukere concertavond op.
Als Castle om acht uur stipt de aftrap geeft, is het nog erg rustig in Baroeg. Niet iets waar het Canadees/Amerikaanse trio zich veel van aantrekt. Castle blijkt namelijk een echte no-nonsensehardrockband te zijn, met een stijl tussen vroege heavy metal en stonerrock. Die wordt met veel energie gebracht door het goed ingespeelde drietal. De zang van Elizabeth Blackwell is in de hippe stijl van op de jaren zeventig geïnspireerde hardrockbands met zangeres: laag en galmend. De zuiverheid laat daarbij nogal te wensen over en haar statige gegalm past ook niet bij de uptempo-muziek, die soms tegen stonerboogie aan hangt. De instrumentale gedeelten zijn daarom het meest overtuigend, ook omdat Blackwell zich dan meer kan concentreren op haar basspel, zodat er een echte powertriosound ontstaat.
Het beste optreden van de avond is van The Atlas Moth. Het vijftal komt uit Chicago, waar momenteel een erg actieve scene van avontuurlijke metalbands is. De sludgemetal van het kwintet ligt in de lijn van een band als Rwake. Dit is een genre waarbij langdradigheid op de loer ligt, maar The Atlas Moth weet dit te vermijden door het typische sludgegeschreeuw te combineren met goede, echte zang en genoeg melodie van de gitaren. Zo melodieus als Sólstafir een paar weken terug wordt het niet - Amerikanen zijn toch altijd wat meer van het beuken - maar The Atlas Moth zet wel een set neer die over zijn hele duur de inmiddels redelijk gevulde Baroeg blijft boeien.
Het optreden van Intronaut is daarna vooral heel erg prog. De vier charismaloze, keurige jongemannen bespelen hun instrumenten heel goed. Opvallendste element daarbij is het fretloze basspel van Joe Lester. Prima geluid ook natuurlijk. Het moet ook gezegd worden dat Intronaut nooit vervalt in eindeloos gepiel; alle songs zijn strak doorgecomponeerd. Waar Castle en The Atlas Moth echter energie en power uitstraalden, daar klinkt Intronaut toch een beetje als Mastodon waar alle agressie uit is gezogen.
Zo is deze avond in de Baroeg te zien dat het gaat om de juiste balans tussen verschillende muzikale elementen. Castle heeft de energie, maar mist de klasse. Intronaut heeft de technische bagage, maar mist charisma. The Atlas Moth heeft wel alle ingrediënten, en ook nog in de juiste verhoudingen.
Foto The Atlas Moth van Metal Chris (CC) uit februari 2013
http://www.kindamuzik.net/live/intronaut/intronaut-the-atlas-moth-castle/23909/
Meer Intronaut op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/intronaut
Deel dit artikel: