• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Immolation / Krisiun

Rituele dodendans voor man en gitaar.
16 augustus 2012, 013, Tilburg

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 21 augustus 2012

Na een aantal voorprogramma's van wie de grootste verdienste is dat ze de tour mogelijk maken door het storten van de bijdrage voor de huur van de bus, moet Krisiun als een van de twee hoofdacts het publiek in 013 dan eindelijk in beweging krijgen. Dat lukt niet echt, maar dat is toch vooral op het conto van de zaal te schrijven, die de airconditioning op de spaarstand heeft gezet. Dat leidt tot een temperatuur die niet bepaald uitnodigt tot moshen of zelfs enkel headbangen.

Krisiun zelf komt uit Brazilië en is op dat gebied dus wel het nodige gewend. Retestrak raast het door een setlist die bestaat uit heel snelle en belachelijk snelle nummers. Daarbij blijkt de voor deathmetalbegrippen spaarzame triobezetting met maar één gitarist geen enkele belemmering om een ondoordringbare muur van blastbeats en dissonante riffs op te trekken. Van sfeer en hooks moet Krisiun het niet hebben. Het is, kortom, het soort death metal waarvan zelfs de liefhebber zal toegeven dat het op den duur een beetje eentonig wordt. De verzadiging treedt echter pas ver over de helft van de set op, omdat de Braziliaanse groove die Krisiun ondanks de idiote tempo's in de muziek weet te leggen bijna alles vergoedt.

Sfeer en songs winnen het ook in de death metal echter toch nog altijd van pure krachtpatserij, zo bewijst Immolation [foto]. De band uit Yonkers, New York klinkt groots en duister met dissonante riffs die oprijzen als granieten rotsen uit een kolkende oceaan en drumpartijen als de vier ruiters van de Apocalyps die een heel moeilijke dressuurkür doen. De neiging van zanger-bassist Ross Dolan om tussen de nummers door heel lang in plat New Yorks platitudes te uiten over hoe geweldig het publiek en de andere bands op tour zijn, doet helaas wel afbreuk aan die sfeer.

Dolan is dan ook niet de frontman van Immolation. Zang is sowieso geen belangrijk punt bij death metal: eerst komen de gitaarriffs, dan de drums en dan pas de grunts. Bij Immolation speelt dat nog sterker omdat songschrijver Bob Vigna een van de coolste gitaristen ter wereld is. Hij voert een rituele dodendans met zijn instrument uit, waarbij het niet alleen gaat om de manier waarop hij het instrument te lijf gaat, maar ook om zijn gezichtsuitdrukkingen. Die enorme expressiviteit kan Vigna dan ook nog eens tentoonspreiden bij passages die de meeste gitaristen alleen intens geconcentreerd naar hun fretbord starend zouden kunnen spelen.

Minder dan een week na het verpletterende optreden van Gorguts heeft Tilburg zo dus alweer een deathmetalconcert van absolute topklasse te pakken.

Foto uit het KindaMuzik archief door Niels Vinck

http://www.kindamuzik.net/live/immolation/immolation-krisiun/23143/
Meer Immolation op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/immolation