• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Iceage

No future in Vera.
09 maart 2013, Vera, Groningen

Tekst: Jelmer Luimstra

Publicatiedatum: 13 maart 2013

Nadat hun debuutalbum New Brigade in 2011 door het invloedrijke Pitchfork de hemel in werd geprezen, brak de Deense punkband Iceage internationaal door. De hype lijkt met het nieuwe album You're Nothing alleen maar groter te worden. Líjkt, want hun show in poppodium Vera is bij lange na niet uitverkocht.

In een linkse arbeidersstad als Groningen zou je toch verwachten dat een band als Iceage heel wat mensen trekt, maar niets blijkt minder waar: op het hoogtepunt van de avond valt het publiek nog steeds te omschrijven als gatenkaas. Het is opmerkelijk, aangezien Iceage op Eurosonic 2012 in Vera nog een Palma Violets-achtige rij creëerde voor de ingang. Bestond het publiek in 2012 dan uit sensatiebeluste mensen, die puur kwamen voor de beruchte livereputatie van Iceage? Of is het de crisis, waardoor men geen tien euro meer overheeft om een half uur te kijken naar een in de microfoon schreeuwende zelfdestructieve tiener? De muziek van Iceage sluit in ieder geval perfect aan op die crisis: rauw, kil en hard.

Als de band opkomt en de eerste klanken van diens nieuwe single 'Ecstacy' door de zaal klinken, valt niemand de leegheid van de zaal meer op. Alle ogen zijn gericht op zanger zanger Elias Bender Rønnenfelt. Tijdens de eerste paar nummers heeft hij nog een gitaar in de handen, maar visueel wordt het pas écht spannend als hij die loslaat om als een 'Ian Curtis on speed' over het podium te wankelen, met die altijd even vernietigende blik in zijn ogen. De microfoonstandaard is nooit veilig bij de Deen en ook weet hij het diverse malen te presteren om het snoer uit zijn microfoon te trekken, om vervolgens gewoon onversterkt door te zingen.

Het is echter niet alleen de livereputatie die heeft bijgedragen aan het succes van de band, maar ook de hoge kwaliteit no-futurepunk op hun twee albums, met spannende atonale gitaarpatronen, tempowisselingen en bij vlagen zelfs harmonie. Muzikaal speelt de band het live allemaal nét wat harder dan op plaat, waardoor de slimme structuur van de nummers helaas toch iets minder goed hoorbaar is. Ook is het jammer dat Rønnenfelt live eigenlijk alleen maar schreeuwt in plaats van zingt, waardoor veel nummers wat op elkaar gaan lijken. Wie echter voor de livesensatie komt, krijgt waar voor zijn geld. Een half uur, langer mag het niet duren. En een toegift? Dat is niet punk.

Fotografie door Vera's huisfotograaf Peer.

http://www.kindamuzik.net/live/iceage/iceage/23796/
Meer Iceage op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/iceage