Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Geen idee waar de mensen van de Botanique heen willen met dit affiche. Drie bands programmeren voor een democratische dertien euro is meer dan nobel, maar als er doorheen de muziek ook maar geen enkele lijn te trekken valt, hoe krijg je dan een zekere flow in de avond? Niet dus.
Parts en Labor [foto rechts], een trio uit Brooklyn, maakt van noise duidelijk een punt, al slagen ze er maar zeer zelden in ook eens een uitroepingsteken achter hun songs te plaatsen. Toegegeven, hun eigengereide mix van industrial, hardcore en indie knettert en beukt bij momenten behoorlijk overtuigend. En met hun tientallen effectenpedaaltjes durven ze wel eens op een fascinerend klanktapijt botsen. Spijtig dat alleen ‘Changing of the Guards’, dat onder de grote pompeusheid nog iets of wat van een hook herbergt, na het optreden nog even in het hoofd blijft hangen.
Hoe groot kan de stijlbreuk zijn met The Hidden Cameras [foto links]. Het Canadese pretcollectief grossiert in een soort van barokke zomerpop die voortdurend lijkt te twijfelen tussen silly en doodserieus. Het wekt ook de indruk dat Joel Gibb eindeloos veel variaties weet te vinden op twee soorten songs: Springerige en kleurrijke popliedjes in de taditie van The Beach Boys en het vroege REM, en anderzijds wat pastorale introverte miniatuurtjes waarin evenzeer echo’s te horen zijn van de jonge Michael Stipe. Grote sterktes van de Cameras: hun ongebreideld speelplezier, de sterke stem van Gibb en de warme volle sound die bol zit van allerlei frivoliteiten. Ons hoofd eraf als u ‘Awoo’, ‘Music is My Boyfriend’ en ‘I Believe in the Good of Life’ niet net zo aanstekelijk zou vinden als een ton dynamiet. Zeer fijn optreden dus, maar het ware misschien geen slecht idee om de violen af en toe eens aan de kant te laten zodat die drukke sound net iets beter verteerbaar wordt.
Als demper op de feestvreugde mag I Love You But I’ve Chosen Darkness de avond afsluiten. Ons harde oordeel: briljante groepsnaam, maar de band heeft wat de pech dat Interpol al bestaat en bovendien een betere zanger en spannendere nummers heeft. Nogal lauwe kost dus. Hun muziek klínkt wel goed, maar mist verder elke verbeeldingskracht en roept enkel wat associaties op met andere, veel sterkere bands binnen het genre. Op een gegeven moment leek het zelfs even of Chris Martin zich bekeerd had tot de zwartjasserij.
Awoo, awoo, awoo...
http://www.kindamuzik.net/live/i-love-you-but-i-ve-chosen-darkness/i-love-you-but-i-ve-chosen-darkness-the-hidden-cameras-parts-and-labor/14115/
Meer I Love You But I've Chosen Darkness op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/i-love-you-but-i-ve-chosen-darkness
Deel dit artikel: