• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

I Like Trains

Zinderend historisch pessimisme.
15 februari 2014, Vera, Groningen

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 17 februari 2014

Halverwege het optreden merkt zanger/gitarist David Martin op dat hij het publiek wel erg stil vindt. Het is immers zaterdagavond en tijd voor een feestje. Hij kondigt het volgende loodzware sombermansrocknummer aan: ''Alweer een feestnummer, niets is zo feestelijk als I Like Trains.'' Relativeren kan het in stemmig zwart geklede vijftal uit Leeds nog wel, tussen alle historisch geladen doemmuziek die de band op een soms beklemmende manier speelt door.

De tien jaar durende muzikale langeafstandsrace brengt de band voor het eerst naar een aardig gevulde Vera. Opmerkelijk, want de Groningse undergroundclub is er vaak snel bij om dergelijke groepen een podium te bieden. Dat I Like Trains een typische Veraband is, tonen de bandleden in anderhalf uur muzikale loutering op indrukwekkende wijze aan. Met de naamswijziging van iLiKETRAiNS in I Like Trains veranderde ook de muzikale koers: van beeldende postrockcomposities naar iets minder topzware wavepop, met als meest recente voorbeeld het prima The Shallows.

Live kiest I Like Trains onveranderd voor de subtiel meanderende en uitermate sfeervolle benadering uit de tijd van de bandnaam zonder spaties. De band overrompelt meteen met een sublieme uitvoering van het zwaar op het gemoed werkende 'Terra Nova'. Het geluid is hard en kraakhelder, en het geeft de gitaarcrescendo's een extra ruimtelijk effect mee. Op de achtergrond zijn oude zwart-witbeelden te zien, die de teksten over historisch pessimisme passend ondersteunen, met als beste voorbeeld de teloorgang van de geniaal gekke schaker Bobby Fischer bij het bloedstollend mooie 'A Rook House for Bobby'.

De muziek van I Like Trains is vaak gebruikt in films, tv-series en reclames, want voor een onontkoombare en meestal inktzwarte sfeerschets kun je uitstekend terecht bij de vier gitaristen die de band telt. Vrijwel elk liedje eindigt in een noise-achtige uitbarsting en knijpt langzaam je keel dicht. Eenzijdigheid, die niet verbloemd kan worden met sombere toetsentonen en tribale drums, ligt wel op de loer.

Het vijftal lijkt zich dit in de toegift te beseffen en speelt dan meer op pop gericht werk, met een volgend hoogtepunt: het melodieuze 'Reykjavik', waarin de perfecte kruisbestuiving tussen postrock en new wave eindigt in een verzengende noise-explosie. Wanneer I Like Trains deze verweving van beide genres nog verder uitwerkt, zou het zomaar de plek bovenaan de underground van het zwalkende Interpol of van crowdpleasers Editors kunnen overnemen.

Foto's van Vera huisfotograaf Rutger Hocks (C)

http://www.kindamuzik.net/live/i-like-trains/i-like-trains-1762/24719/
Meer I Like Trains op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/i-like-trains