Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Vlaamse label Zeal grossiert in kwetsbare en dromerige pop zoals Isbells en Sleepingdog. De Gentse singer-songwriter Renée [foto rechts] past er prima met het intieme Extending Playground. Omringd door drummer, toetsenist en contrabassist geeft ze met warme fluisterzang en gitaar een ontspannen en sfeervol optreden, dat aan de fragiele melancholie van Musée Mécanique doet denken. Zeker wanneer de groep aanvullend op niet-alledaagse dingen als glockenspiel, wasbord, houten koffer en zelfs een vaas speelt.
Ondanks het ingetogen karakter van de muziek straalt de band een prettig soort zelfverzekerdheid uit. De zwoele zang past eveneens goed bij de soms jazzy klanken van de toetsenist. Ondanks het hinderlijke geklets van het publiek achter in de zaal, wordt toch duidelijk dat ze prachtige songs kan schrijven en de zoveelste prima Belgenpop-exponent is.
De vier Australiërs van Husky [foto boven] trekken de dromerige lijn door, zij het met minder ingetogen, zomers melancholieke folkpop. De Australische pers omschreef de vernuftige liedjes van het schitterende Forever So als 'de perfecte debuutplaat'. Op het podium van het met opvallend veel vrouwen gevulde Vera benadert de band die perfectie. Het stel theedrinkende, ideale schoonzonen speelt de nummers vrijwel precies als op plaat, zonder rafelranden of opsmuk.
Husky moet het niet hebben van een gelikte podiumpresentatie en maakt het soort muziek waarbij live de saaiheid op de loer ligt, hoewel zanger Husky Gawenda tussen de songs door steeds losser wordt richting het ook nu weer driftig kletsende publiek. Toch maken de fraaie composities het optreden vanaf het begin zeer boeiend. Waar de vlam tegen het eind van Forever So met iets te veel akoestisch werk wat uitdooft, kiezen ze op het podium bijna enkel voor uptemponummers.
Het geluid is prima in balans, zodat Gawenda met heldere, zoetgevooisde stem meer dan eens als ontlader van lichte spanning kan fungeren. De mooie samenzang leidt zelfs tot meezingend publiek, zoals in het bijna a capella gebrachte 'Lover Lover Lover' van Leonard Cohen. Toetsenist Gideon Preiss eist - meer dan op plaat - een hoofdrol op. Hij smeert het geluid niet dicht, maar zijn klassiek geschoolde prachtlijnen zijn een meerwaarde. In combinatie met de roffeldrums van Luke Collins klinken ze soms als Swell zonder de sombere gelatenheid. Husky bewijst op enerverende wijze dat ze de potentie hebben om zomaar door te breken naar een groter publiek.
Foto's door Vera huisfotograaf Mischa Veenema.
http://www.kindamuzik.net/live/husky/husky-ren-e/23266/
Meer Husky op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/husky
Deel dit artikel: