http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hot Snakes / Dan Sartain
De gloeiend hete slangen krullen zich, badend in het zweet, naar een grandioze apotheose.
25 mei 2005, Charlatan, Gent (BE)
Tekst: Frederik Van Rumst
Beeld: Kenn Verstraeten
Publicatiedatum: 01 juni 2005
Iemand moet die mannen van de organiserende partij, Democrazy genaamd, eens gaan wijsmaken dat de Charlatan niet enkel bevolkt wordt met het kruim van de Gentse muziekwereld, maar dat er ook studenten midden hun examens of jongeren met een dagdagelijkse job, aanwezig zijn. En dat die de volgende dag wél vroeg uit de veren moeten. Aan inzet geen gebrek; met groepen als Hot Snakes, Amplifier en Polysics werden we deze week al fameus verwend. Maar, die laksheid waarmee hun naam gepaard gaat, zou wel eens opgeklaard mogen worden. Ofschoon er acht uur op de affiche prijkte, verscheen de supportact maar omstreeks tien uur ten tonele. Vermoeiend zeg.
Tijdens het wachten door werden we wel terloops opgeluisterd door jonge wolf Dan Sartain. De man stond met het charisma van een Jonathan Richman op het podium, hij speelde met semi-elektrische gitaar punkdeuntjes zoals Elvis Costello het hem voordeed, en dat alles met een muzikale visie die dicht tegen Richard Hell aanleunde. Maar, laten we Sartain vooral niet met zijn meerderen vergelijken, laten we hem beoordelen op zijn eigenste présence. Waarbij we kunnen samenvatten dat hij een aimabele uitstraling bezit, niet gespeend van het nodige muzikale enthousiasme. Dat zijn nummers dan niet altijd de nodige diepgang hadden om te blijven boeien, wordt hierbij even door de vingers gezien. Kortom, een perfecte opwarmer (alsof het kleine zaaltje bij zo’n temperaturen nog opgewarmd diende te worden).
Afijn, Hot Snakes waren aan de orde. En bij deze groep hebben we het natuurlijk voornamelijk over de twee kernleden Rick Froberg en John Reis. Deze twee waren alreeds verantwoordelijk voor zoniet een van de grootste ondergewaardeerde gitaarrockbands uit begin jaren negentig: Drive Like Jehu. Alles wat je in een Fugazi of At The Drive-In niet kon terugvinden, had Drive Like Jehu te bieden. Een splinterbom die met twee albums (beluister geweldenaar Yank Crime nu meteen) en een handvol losse nummers was uitgebarsten alvorens in 1994 zichzelf te ontmantelen. Maar liefst acht jaar later vonden zanger/gitarist Rick en gitarist John (tevens ook Rocket From The Crypt-zanger) elkaar terug, verstevigden ze zich met een nieuwe drummer en bassist en pikten ze de draad weer op, resulterend in Hot Snakes.
Dat de verwachtingen hoog waren, laat dat duidelijk zijn. Dat ze ingelost werden, laat dat verdomd duidelijk zijn! Badend in het zweet – en dan hebben we het vooral op die vijver waarin Reis zich had gewerkt – schuurden ze hun vingers aan de snaren van hun gitaar. Uitgeput en met spieren volledig opgespannen gaven ze het na anderhalf uur op. Maar niet zonder ons met een fantastisch concert op te zadelen. Geopend werd met ‘I Hate the Kids’. ‘Braintrust’ en ‘Hi-lites’ gevolgd door ‘Retrofit’, in dezelfde volgorde terug te vinden op hun laatste album Audit in Progress, werden gezamenlijk ergens midden de set aangesneden. Nummers als ‘If Credit Is What Matters I'll Take Credit’ en ‘Suicide Invoice’ daar ergens tussen. God, het leek alsof hun drie albums er integraal – gelijktijdig en afzonderlijk – werden doorgehaald. Feit was wel dat er slechts eenmalig kalmaan werd gedaan, als je het nummer ‘Plenty for All’ zo mag noemen. En ja hoor, wat vooraf al wekenlang werd gehoopt gebeurde: in de bisnummers werd er met twee Drive Like Jehu-parels afgesloten, ‘Bullet Train to Vegas’ plus een weergaloze ‘Luau’ gaven de genadeslag. De slang had toegebeten, het gif had zich pijlsnel met ons bloed vermengd, en na anderhalf uur stuiptrekkingen hadden we onze laatste zucht uitgeblazen.
http://www.kindamuzik.net/live/hot-snakes/hot-snakes-dan-sartain/9658/
Meer Hot Snakes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hot-snakes
Deel dit artikel: