Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een singer-songwriter met baard en breekbare stem, erg vertrouwd dus en een goed vertrekpunt voor mooie liedjes. Op de eerste albums van Horse Feathers [foto], Words Are Dead uit 2006 en House with No Home uit 2008, introduceert de band rondom Justin Ringle haar countrymuziek met vleugeltjes. Met banjo, veel strijkers en een zeker verlangen naar ontroostbaarheid. Denk: Louvin Brothers die flink aan de verdovende middelen zitten of Will Oldham met een paar verdwaalde leden van het Metropoolorkest, maar dan toch net even iets anders.
In 2010 komen de liedjes. Ze komen als de lente na een barre winter. Ze vinden hun weg als zonnestralen door een dicht bos, zoals de hoes van het voortreffelijke album Thistled Spring ook laat zien. Ergens tussen ingetogen en stil en op een zacht en vliegend tapijt van cello klinkt de gebroken stem van Ringle. Live is het niet veel anders. In Ekko zet Horse Feathers de toehoorders eventjes op het verkeerde been. De eerste nummers zijn vrolijker en meer uptempo dan men zou verwachten. Vrij snel volgt de kwetsbaarheid en de rust, die de rest van de avond blijven gehandhaafd. Praten is taboe.
Ook heel fraai: voorprogramma Jay Minor & The Saint Helena Dove (hele mond vol). Zoals het folkduo Ian & Sylvia brengen de twee, oorspronkelijk uit Zeeland, het publiek in stemming met verstilde liedjes. Hij is braver en misschien meer verlegen. Zij is iets expressiever, waardoor er leven in de brouwerij komt. Al met al een goed huwelijk en een mooi opstappunt voor de reis met Horse Feathers.
http://www.kindamuzik.net/live/horse-feathers/horse-feathers-jay-minor-the-saint-helena-dove/21413/
Meer Horse Feathers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/horse-feathers
Deel dit artikel: