• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Green On Red / Moke

Jongensachtig enthousiasme.
20 juli 2006, Paradiso, Amsterdam (NL)

Tekst: Peter Bartlema

Beeld: Peter

Publicatiedatum: 01 augustus 2006

Hoewel Moke vanavond niet voor het eerst optreedt in Paradiso, maken de vijf bandleden een gespannen indruk. Toch gaat het hier niet om de eerste de besten. Zo maakt de oorspronkelijk uit Belfast in Noord-Ierland afkomstige zanger/gitarist Felix Maginn al geruime tijd deel uit van de Nederlandse bandjesscene. Naam maakte hij vooral met Supersub, waarin ook Moke-drummer Rob Klerkx speelde.

Phil Tilli was gitarist in de laatste bezetting van Tröckener Kecks en speelde daarvoor onder meer in Richard Janssens' Rex. Aangevuld met het tamelijk onbeschreven blad Marcin Felis op bas en voormalig Flemminglid Eddy Steeneken op toetsen haalt Moke zijn inspiratie vooral uit de Britpop van ruim een decennium geleden. Het vijftal weet echter nauwelijks te boeien met Suede- en Oasis-achtige nummers. Toch lijkt alles nog niet verloren, want voor het najaar staat een greatest hits-compilatie van Oasis gepland. In die tijd verschijnt ook het debuut van Moke. Maak de borst dus maar nat voor een Britpoprevival.

Die rond Green On Red is inmiddels in gang gezet. Hoewel de Amerikaanse rootsrockgroep officieel in 1993 werd opgedoekt, konden de muzikanten die halverwege de jaren tachtig figureerden in haar succesvolste bezetting vorig jaar geen nee zeggen tegen een verzoek voor een reünieconcert in Tucson in de Amerikaanse staat Arizona, waar de wortels van de band liggen. Zo speelden zanger/gitarist Dan Stuart, toetsenist Chris Cacavas, gitarist Chuck Prophet en bassist Jack Waterson in september 2005 voor het eerst in lange tijd weer samen.

Dat smaakte naar meer, dus trad Green On Red begin dit jaar op in Londen bij wijze van goedmakertje voor een wegens interne spanningen afgelast concert van zo'n twintig jaar eerder. Of de hereniging een permanent karakter krijgt, is nog even afwachten. De berichten over het optreden dat de groep twee dagen voor de Paradiso-show in Londen gaf, stemmen wat dat betreft optimistisch.

Net als in de Koko Club in Camden speelt de band vanavond - met drummer Darren Hess als vervanger voor de overleden Alex MacNicol - veel materiaal van het klassieke album Gas Food Lodging uit 1985. Nummers als 'Hair of the Dog' en 'The Drifter' kunnen op veel instemming rekenen van het vooral uit oudere jongeren bestaande publiek.

Het moet gezegd: het spelplezier en het jongensachtige enthousiasme waarmee de groep zich een weg baant door haar repertoire werkt aanstekelijk. Rockt men het ene moment als de Rolling Stones in hun beste dagen, dan weer weten Stuart en de zijnen een gevoelige politieke snaar te raken met Pete Seegers 'We Shall Overcome'. De geest van Neil Young waart daarbij nadrukkelijk rond; of het nu gaat om de gitaarduels tussen Prophet en Stuart, of om het enigszins nasale stemgeluid van laatstgenoemde.

Misschien dat het iets te maken heeft met het feit dat Stuart ergens tijdens het optreden Paradiso noemt als zijn favoriete speelplek; band en publiek kunnen maar moeilijk afscheid van elkaar nemen. Na meerdere toegiften komt er toch een einde aan het optreden. Daar moet maar snel een vervolg op komen.

http://www.kindamuzik.net/live/green-on-red/green-on-red-moke/13543/
Meer Green On Red op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/green-on-red