Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sommigen beweren dat de stille klanken van Great Lake Swimmers niet thuishoren in een rumoerig muziekcafé als Rotown, dat de fluisterstem van Tony Dekker beter tot zijn recht komt in een huiskamer of voor een kleine groep luisteraars die alleen komt voor de muziek. Natuurlijk verdient deze kwetsbare muziek een luisterend oor en niet het gesis en terreurgepraat op de achtergrond dat al eerder de Canadese zanger en liedjesschrijver parten speelde.
Maar eens in de zoveel tijd is het goed dat ook deze muziek voor fijnproevers aan de buitenwereld wordt blootgesteld. Misschien is niet iedereen geïnteresseerd in de zielenroersels van iemand als Tony Dekker, maar de vaak onhoudbare spanning die gisteravond tussen de praters en de eenzame man op het podium voelbaar aanwezig was, zorgde voor een emotionele uitbarsting bij Great Lake Swimmers.
Op een gegeven moment probeerde een woedende Tony Dekker, wapperend met zijn handen in alle richtingen, om het kletsende publiek naar huis te sturen. Een paar minuten lang was het doodstil. Niet eerder zagen we deze tengere. bloednerveuze jongeman zo uit zijn schulp kruipen. Zijn drie begeleiders lieten zich nauwelijks van de wijs brengen en schakelden hooguit een versnellinkje hoger, terwijl Tony Dekker het zowaar uitschreeuwde in de microfoon.
Wat bezielt trouwens een onzeker, mensvrezend persoon als Tony Dekker om op een podium te staan? Angstig en bevend durft hij soms amper in de duisternis naar het publiek te turen, terwijl zijn soms onverstaanbare stem overslaat. In de eerste rommelige nummers zocht hij weinig succesvol contact met de band. Deuren piepten, de houten vloer kraakte angstaanjagend, glazen rinkelden en luisteraars werden ongewild betrokken in de meest onzinnige, niet ter zake doende discussies. Tony Dekker speelde stug door. Uiteindelijk won hij met nummers die hij opnam in leegstaande graansilo´s en kerken. Muisstille nummers die zelfs het meest irritante gebrul van achter in de zaal overstemmen.
Tony Dekker speelde voor het handjevol mensen die wél aandacht had voor zijn misère en die de moeite namen de kale doch hartverwarmende songs uit te pluizen. Hij ging door, vechtend tegen het vervelende gezwets, om alleen maar gehoord te worden. Met iedere noot werden zijn songs alsmaar intenser, stiller en treuriger. Het weinige publiek dat na middernacht nog overeind stond en diep geraakt applaudisseerde, kreeg twee nummers van Tony Dekker op akoestische gitaar, waaronder een vederlichte, ijzingwekkende versie van de Tom Waits-klassieker ´Innocent When You Dream´.
Inmiddels was het danspubliek van de donderdagavond al lang binnen, niet wetende in welke séance ze nu weer verzeild waren geraakt. Het was duidelijk: Tony Dekker had eenzaam gewonnen. Als het aan hem had gelegen, was hij tot vroeg in de ochtend doorgegaan met het vertolken van zijn breekbare liedjes, al was er alleen nog maar die ene Zweedse zanger aanwezig die onder de naam Boy Omega een oerdegelijk voorprogramma verzorgde.
Na zo´n emotioneel beladen optreden van de Great Lake Swimmers zou je ze bijna vergeten. Toch gaf ook deze Zweedse sensatie een oerdegelijk optreden. De vele muzikanten op het podium brachten een rijke, charmant rommelige sound die enigszins doet denken aan Bright Eyes en de geur van een Roskilde-zomer oproept. Dat Great Lake Swimmers, na het voortreffelijke concert van Okkervil River gisteravond, het publiek, nota bene dankzij de praters in Rotown, in nog hogere sferen zou brengen, had niemand durven voorspellen.
Folk This! in Rotown gaat verder met Richmond Fontaine en Ian Moore op 17 oktober en Akron/Family op 23 oktober.
http://www.kindamuzik.net/live/great-lake-swimmers/folk-this-great-lake-swimmers-boy-omega/10831/
Meer Great Lake Swimmers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/great-lake-swimmers
Deel dit artikel: