• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Graham Coxon: van Hyde Park naar de Melkweg

Blurgitarist kiest zijn hardste klanken voor Amsterdam.
18 september 2012, Melkweg, Amsterdam

Tekst: Lisa de Jongh

Publicatiedatum: 20 september 2012

Het solorepertoire van Graham Coxon is op zijn minst veelzijdig te noemen. Op Happiness in Magazines (2005) laat de Blurgitarist zijn liefde voor powerpop horen, terwijl op The Spinning Top uit 2009 complexe psychfolk komt bovendrijven. De kloof die is ontstaan met het oergeluid van Blur wordt met het laatste album A+E gelukkig weer overbrugd. NME bekroonde het album tot een van de beste van 2012, net als de BBC. Geen wonder, want hoe Brits wil je het hebben? Simpele, directe teksten over dronken worden op de dansvloer en verloren 'punk attitudes'. Je ziet Coxon al bezopen de pub uit strompelen bij het horen van 'What'll It Take'.

Coxon zet vanavond een rockshow neer. Natuurlijk met de wetenschap dat een groot gedeelte van het publiek toch komt voor zijn invloed op britpop en zijn werk voor Blur. Daarvoor worden vooral nummers geselecteerd van zijn nieuwste plaat en van Happiness in Magazines, simpelweg het luidste werk van Coxon. De liveband die hij om zich heen heeft verzameld speelt minstens zo nonchalant als Blur zelf, en het kan ze eigenlijk niet zo heel veel schelen of ze een nummer tegelijk beëindigen of niet. Dat maakt het concert niet rommelig maar juist speels en menselijk, alsof iedereen zich helemaal op zijn gemak voelt.

'Girl Done Gone' is een van de meest bluesy nummers die Coxon vanavond laat horen. Met drie gitaren sterk (ja, ergens achter een versterker staat nog een gitariste verstopt) sluipen de donkere riffs naar de luisteraars toe. Tot de gitaarsolo toeslaat, een beestachtig psychedelisch blueswerk. Verrassend en tegelijkertijd geruststellend: Coxon is en blijft ook in dit decennium een van de beste Britse gitaristen die er zijn. De nieuwe single 'Ooh, Yeh Yeh', sluit het eerste deel van de set af. De toegift duurt nog eens een dik half uur. Bij het snelle en opwindende lied 'Freakin' Out' ontstaat voor het eerst wat beweging in het publiek .

Slechts 300 tot 400 man zijn getuige van deze goede en boeiende rockshow, terwijl Blur nog geen maand geleden voor minstens 55.000 man speelde in Hyde Park. Wat je daar uit kan concluderen? Vooral dat er te weinig mensen bekend zijn met het steengoede eigen werk van Coxon. Een plaat als A+E, een Brits meesterwerk anno 2012, redt het niet. Maar Coxon geniet ervan. De ene keer die massa, de andere keer een kleine zaal. Vanavond heeft hij de avond van zijn leven, net als zijn band en de gelukkigen in het publiek die erbij zijn.

Foto van XoxoHell (cc)

http://www.kindamuzik.net/live/graham-coxon/graham-coxon-van-hyde-park-naar-de-melkweg/23230/
Meer Graham Coxon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/graham-coxon