• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Giant Giant Sand

Onverstaanbaar voorspelbaar.
13 augustus 2012, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Dirk Verhoeven

Beeld: Peter

Publicatiedatum: 15 augustus 2012

Na 25 jaar Giant Sand breidde frontman Howe Gelb zijn woestijnrockband dit jaar met de opgewekte, feestelijke release Tucson maximaal uit tot de extra large versie Giant Giant Sand. Het publiek vanavond in Paradiso is helaas extra small. Het kan aan de periode liggen - een blauwe maandag middenin de zomer - maar Gelb en zijn enthousiaste elf bandleden verdienen voor de livepresentatie van de nieuwe plaat meer dan de aandacht van een handjevol matte mensen en die ene actrice - hoe innemend ze ook is - die ook zo nodig wil gaan zingen en Gelb op haar debuut heeft weten te krijgen. Maar achteraf gezien is het beter dat niet een vol Paradiso het slecht afgestemde rommeltje van vanavond heeft hoeven aan te horen.

Of het nu woestijnstof uit Arizona of zand uit Bloemendaal van een wild weekend voorafgaand aan deze maandag is, het zit hoe dan ook nog in de oren van de geluidstechnicus. Regelmatig bederven schelle tonen de pret en denderen drums over warme trompetklanken heen. Dat Gelbs kenmerkende, quasi-nonchalante mompelzang moeilijk uit te balanceren valt, is te begrijpen. Dat de violisten nauwelijks hoorbaar zijn, terwijl ze toch in vrijwel allle songs meespelen, is beroerder. De baby (!) op de rug van een van hen - over goed moederschap valt te twisten - geeft het vertrouwen gauw op en gaat slapen.

Kun je de zang nauwelijks horen en tuten je oren van de gitaren, dan heeft het ook weinig nut deze countryrockopera - over de roadtrip van een jongensachtige maar grijzende man - in exact dezelfde volgorde als op plaat te spelen. Het is vanavond een onnavolgbaar verhaal. Het maakt daarbij dat je de rommelige live-uitvoeringen meer en meer met de knappe mixage van onder meer piano, drums en trompet en de genres country, rock en mariachi op het album blijft vergelijken. Om te concluderen dat de songs die juist niet door Gelb gezongen worden en op het album diens mompelende magie missen live het beste uit de verf komen.

Het zijn allereerst trompettist Jon Villa en de gitaristen Gabriel Sullivan en Brian Lopez die afsluiter 'Carinito' tot een glorievolle Mexicaans-Amerikaanse stamper maken. Lonna Kelley is in haar rode countryjurk waar mogelijk nog charmanter dan een Carice van Houten. Zij trekt de set met haar sexy vocalen uit de geluidsbrij in romantische, jazzy onderonsjes met haar frontman.

De grillige Gelb zal nooit de ideale orkestleider zijn, want hij jaagt zijn bandleden te graag de kast op. Daarbij zou hij wel een geluidstechnicus moeten hebben die de naam Tucson - 'zwarte rots' - eer aandoet. Een man die even makkelijk gek te maken is als een eeuwenoud stuk steen in de woestijn van Arizona.

http://www.kindamuzik.net/live/giant-giant-sand/giant-giant-sand/23126/
Meer Giant Giant Sand op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/giant-giant-sand