Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het publiek vecht voor het podium voor een plek en wacht tot het Nederlandse drietal Lambert stopt. De oude zaal is uitverkocht. G.Love solo als singer-songwriter, alleen met gitaar en mondharmonica. Blijft G. ook zonder de bassist en drummer van zijn bandje Special Sauce overeind? Dat is de vraag. Aan zijn strakke kleding en licht glimmende dobro resonator met rustieke houten kast kan het niet liggen. Na een valse start (harmonica in foute toonsoort) start hij energiek, soulvol, swingend en scherp, zoals het hoort. Na een paar nummers kan de man al niet stuk. Een avondje Melkweg, lekker vlot muziekje erbij, dat lijkt het motto voor de meeste bezoekers.
Het eerste deel van de set horen we veel vloeiende, groovende soulhiphopblues waarmee G. Love een eigen genre heeft gecreëerd. Zijn timing is prima en wat een technisch goede gitarist en harmonicaspeler is het toch. Dat wisten we natuurlijk wel, maar ik geloof niet dat hij ergens echt een fout gemaakt heeft. G. speelt percussief gitaar, wellicht om het gemis van bas en drums toch enigszins te compenseren.
De meeste nummers lijken iets sneller te worden gespeeld dan op de cd's. Er zitten veel nummers van The Hustle bij, waarbij vooral de meer groovy nummers als het sexy 'Booty Call' en 'Back of the Bus' goed uit de verf komen. Voor de afwisseling speelt hij ook een paar langzame, meer traditionele bluessongs. Daar komt het publiek kennelijk niet voor, want het geroezemoes zwelt direct aan tot een lichte orkaan. Een lange jongen achter ons schreeuwt "stilte" om nog iets te horen. G.Love's stem mist overigens bij dit soort langzame bluesnummers wel kracht, contrast en inleving. Een ballad als 'Give Me Some Loving' klinkt wel weer uitstekend. Maar ook daar lijken niet veel mensen voor in de stemming, als je afgaat op het geklets.
Tijdens het tweede deel van de set zijn ook oudere nummers te horen. Bij het langzame 'That Ain't Living' valt het een beetje stil, maar bij 'Baby's Got Sauce' en 'Shooting Hoops' zijn de reacties enthousiast. Het publiek raakt zelfs in een vraag- en antwoordspel met G.Love verwikkeld. "BASKETBALL….BASKETBALL!" Langdurige canons blijven ons echter bespaard.
In een interview in een ochtendkrant klaagde G.Love nog over het feit dat mensen hem altijd maar met 'Cold Beverage' associëren. Toch sluit hij heerlijk freestylend af met een spetterende versie van zijn grootste hit.
De man uit Philadelphia is wel en niet overeind gebleven. De teksten zijn wel oké, het swingt als de hel en zijn rap is prima, maar de songs hebben weinig verhaal en een zekere eentonigheid steekt dan de kop op. Het valt dan op dat het oeuvre van G.Love geen singer-songwritermateriaal is. Wellicht was het een idee geweest enkele nummers aan te passen voor een akoestische setting, zodat er meer avontuur en dynamiek zou zijn ontstaan. Nu ging ik de Special Sauce missen, hoe goed G. Love verder ook in vorm was.
http://www.kindamuzik.net/live/g-love/g-love/8623/
Meer G. Love op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/g-love
Deel dit artikel: