• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

G Love & Special Sauce / Woven Hand / Little Axe

Of hoe techniek de perceptie kan determineren.
09 mei 2005, Koninklijk Circus, Brussel (BE)

Tekst: Karen Stevens

Beeld: Kenn Verstraeten

Publicatiedatum: 13 mei 2005

Het Koninklijk Circus. Klinkt mooi, ziet er mooi uit, maar schijn bedriegt. Het weidse podium is eerder geschikt voor musicals dan voor rootsmuziek, waarbij een goed contact met het publiek toch een belangrijke kwaliteitsbevordering tot stand kan brengen. In het Koninklijk Circus zitten toeschouwers in gezellige rode klapstoelen ofwel met een stijve nek naar boven te kijken, ofwel zich ergens in de nok van het theater te beklagen dat ze geen binocle hebben meegebracht. Persoonlijk heb ik boven het gevoel dat ik tv aan het kijken ben. Als ware het nog niet erg genoeg, zit ik mij ook nog constant te ergeren aan de lichten, die het publiek eerder verblinden dan dat ze de artiesten verlichten. De omstandigheden kunnen dus beter.

De eerste band heet Little Axe, komt van de VS en brengt bluesrock met gospelinvloeden. Ze zijn op hun sterkst wanneer zanger-gitarist Skip McDonald als een uit de dood herrezen oude neger met klaaglijke stem zijn pijn uitgalmt. Denk aan de soundtrack van O Brother, Where Art thou?. Dat de man in kwestie niet vies is van en beetje industrial (hij produceerde onder andere Nine Inch Nails) zou je op basis van zijn warme timbre niet zeggen. Spijtig dus dat de set overwegend instrumentaal is.

Tijd voor de semi-Belgische band Woven Hand [Foto]. Ze verzorgden onder meer de soundtrack van de moderne-dansfilm Blush van Wim Vandekeybus en zijn nu ook op tour met een Belgische tweede gitarist, genaamd Peter Van Laerhoven. Edwards’ “it’s good to be home” is dan ook geen leeg charmeoffensief. Al blijft het wel charmant natuurlijk. Na de officiële split van het weergaloze 16 Horsepower rust alle hoop nu op Edwards’ aanvankelijke 'nevenproject'.

Vanaf mijn precaire plaats in de nok van het circus hoor ik jammer genoeg vooral het slagwerk. Zeker in het begin van het concert is dit ronduit storend. Slechts bij drumloze banjo-intro’s of wanneer Ordy Garrison de borstels bovenhaalt, krijg ik een idee van Edwards’ intense melodieën. Woven Hand speelt voornamelijk nummers van Consider the Birds, maar waagt zich ook aan enkele Blushsongs, echter zonder live dansperformance. Weer een kans op functioneel naakt gemist!

De hoofdact G Love and Special Sauce [Foto] blijkt op nog meer publieksrespons te kunnen rekenen dan onze nieuwe landgenoot Edwards. De charismatische Love laat het zich allemaal welgevallen en hiphopt zich goedgemutst een weg door funky rhythm ‘n’ blues-land. Aanvankelijk lijken de meeste songs nogal sterk op elkaar, maar eens de sympathieke New Yorkers op dreef zijn, is het moeilijk uit de groove te geraken. Smooth met lange ‘oe’.

http://www.kindamuzik.net/live/g-love-special-sauce/g-love-special-sauce-woven-hand-little-axe/9515/
Meer G Love & Special Sauce op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/g-love-special-sauce