Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De naam klinkt veelbelovend. Tot zover mijn motivatie om voor het Amerikaanse indiegroepje Fuck naar Brussel af te reizen. Spanning verzekerd. Het geluid van voorprogramma Seasick is niet meteen vernieuwend, maar is dat een noodzaak? Ze spelen rock, ze spelen strak en dankzij twee gitaren en een bas ontstaat er zelfs een zekere wall of sound. Wat het bij mij altijd goed doet, is een break vergezeld van een uiting als 'uh' en daar zijn deze mannen goed in. Om er eens een vergelijking tegenaan te smijten: volgens een kenner klinken ze als TC Matic op speed. Frontman J-J heeft de allures van een omhooggevallen paddenstoel, maar dat past wel bij deze muziek. Hij had waarschijnlijk op een iets talrijker en iets beweeglijker publiek gehoopt en niet op de her en der verspreid zittende mensen, maar dat is nu eenmaal het lot van een voorprogramma. In het midden van het concert roept J-J een kloek vrouwmens op het podium dat, o ironie, het nummer 'I Am a Man' met verve zingt. Een stem als een klok en een hoofd om mee te bangen. Ze staat er.
Dan eindelijk het lang verwachte Fuck. De groepsleden hebben erg hun best gedaan om zo laag mogelijk te scoren op de hipheidsmeter en dat komt een beetje geforceerd over. Hun songs zijn lo-fi en kabbelen voorbij als takjes in een bergriviertje, hun stemmen zijn zacht en lieflijk, hun act overtreft de muziek. Wat mij van Fuck zal bijblijven, zijn - buiten de aangename cover van Britney's 'Oops…I did it again' - een baard, een zonnebril en de goochelshow van The Amazing Ted, de bassist (foto). Als eerste bisnummer komt deze vreemde man het podium opgehuppeld om op de tonen van 'Eye of the Tiger' het publiek te introduceren in zijn magische wereld van doekjes, ringen, touwen e.d. Na een ontsnapping à la Houdini slaat hij, gehuld in flitsende boxershort en dito helm, bordjes met vermeldingen als "Osama", "Sadam" en "sadness" onverschrokken in de vernieling. Het heeft iets weg van een familiefeest of een rariteitenkabinet en het duurt bijna even lang als het eerste, muzikale deel van de show. Na deze bevreemdende ervaring mogen de andere bandleden nog eens hun engelengezang laten horen, waarna ze terugkeren naar hun ongetwijfeld zeer boeiende planeet.
Fuck heeft het geluk nieuwsgierigen te trekken met hun bandnaam. Hun weinig memorabele songs zijn echter niet voldoende om dat potentiële publiek te blijven boeien zonder de steun van visueel spektakel. Graag had ik afgesloten met "fuck Fuck", maar slecht zou ik ze niet noemen. Oninteressant misschien wel.
http://www.kindamuzik.net/live/fuck/fuck-seasick/5544/
Meer Fuck op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fuck
Deel dit artikel: