Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ieder jaar geeft Freeze een dwarsdoorsnede van popmuziek in Friesland. Ideaal dus voor Loud om in de Harmonie te kijken of er nog wat Friese metalpotentie is. En dan niet in de zin van het testen van de gebruikelijke Slayer-coverband die ieder dorp kent, maar eerder iets, eh, origineels. Gelukkig laat het sfeervolle festival zien dat er genoeg in de noordelijke klei zit. Met dank aan de positieve vibe die de kuttepiel van Pigmeat uitstraalt.
Het onwennige Escadron mag in de Aegon-zaal de aftrap geven. Het enthousiasme lijdt er niet onder, daarom het verzoek of we asjeblieft een stap naar voren willen maken. Met rommelige metalcore boeken ze een meter winst, en da’s één meter te veel. Of de drummer te onstrak is of dat het bewuste mathcore-invloeden zijn - wedden dat ze optie 2 kiezen - laten we maar in het midden, feit is dat Escadron de metalschuur voorlopig niet uitkomt. Minne beurt, zeggen we dan.
Nee, dan die snotneuzen van O’Hara. Opgefokt klimmen ze het podium op. Stagedivers, dat is wat deze broekies willen. Misplaatste grootspraak? Pure rechtvaardigheid! Wat een partij epische hardcore, niet te filmen. Intens ragt O’Hara door een korte set om abrupt, ademloos te eindigen. Stagedivers hebben we nog niet gespot, maar dat zal niet lang meer duren. Smaakt naar meer, véél meer.
Een dreigend intro belooft een veldslag bij Greyline [foto]. Als de band echter losbarst blijkt iedereen in de zaal nog gewoon te kunnen praten. Iets wat absoluut niet past bij de epo-core van Greyline. Terwijl op het podium de hele band – inclusief kotsende drummer - volledig uit z’n dak gaat, komt de muziek zelf niet uit de verf. Toch, we zien de eerste crowdsurfer (80 centimeter afgelegd) en een band die werkelijk alles geeft. Opvallend trouwens hoe erg de geluidsexplosies blijven verrassen. Shock and awe, echt wel.
Even door de foyer wandelen en we komen belofte The Suicidal Birds tegen. Loeihard wordt de garagerock (suggestie: skuorre-rock?!?) naar de argeloze bezoekers gesmeten. Fijn, die van pijn vertrokken gezichten. Een stuk pittiger dan de 387 Leeuwarder Brainpowers die daarvoor de foyer onleefbaar maakten. Onleefbaar voor een Loud-dude dan, hé?
Een link met Friesland kent Agresión niet. Ja, ze konden optreden, dus staat de Amsterdams-Venezolaanse combinatie plotseling in de Harmonie. Met de instrumenten op Korn-hoogte wordt een partij groovende, moderne metal gebracht die de zaal voor de eerste keer in een grote moshpit doet ontvlammen. De vaart zit er goed in, maar bij een speech van zanger/gitarist Alejandro over Bush en Zuid-Amerika wekt de band enkel apathie op. Noem het Friese nuchterheid of gewoon desinteresse. ‘Disappearing in the Dark’ brengt het publiek echter op een brute wijze weer bij de les. Sterk optreden van een stel pro’s die meer verdienen.
Inmiddels is het twee uur ’s nachts als het stoere Aversion begint. Het publiek is moe, lichtelijk murw gebeukt of dronken. De lompe metalcore met zware bas weet toch nog een paar mensen mee te krijgen. Prettig afscheidsakkoord voordat iedereen de lokale kroegen onveilig gaat maken.
Resumerend: Freeze voor een Loud-man is niet het verwachte Slayer-coverfestival geworden. Greyline, O’Hara en ook Aversion laten zien dat de scene zeker leeft. Met de schoenen klef van het bier en nog een piep van Agresión in de oren mag Freeze 2005 als geslaagd bestempeld worden. Oh, en stiekem was Pigmeat ook erg leuk. De kuttepiel blijft magisch…
http://www.kindamuzik.net/live/freeze/freeze-festival-2005/10631/
Meer Freeze op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/freeze
Deel dit artikel: