Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ga er maar eens aan staan, een groot podium voor je alleen. Gewapend met enkel een gitaar, je stem en je verhalen. Probeer het maar eens, om een publiek te vermaken en tegelijk stil te houden tijdens je liedjes. Het is geen eenvoudige taak. Toch staan er deze avond twee mannen op de planken die deze strijd aangaan.
De eerste luistert naar de naam Mathijs Leeuwis [foto links]. Deze lange singer-songwriter trapt af voor het Tilburgse thuispubliek. De vriendelijke Leeuwis vertelt zijn veelal eerlijke, doch vaak een tikje zwaarmoedige verhalen, gewapend met een mooie, typerende donkerbruine stem. Zo nu en dan zet hij zijn woorden kracht bij door ferm met zijn zware slangenleren laarzen - waaraan hij zijn liefde betoont in het zijn nummer 'Zware Laarzen' - op het houten podium te stampen. Nieuw is zijn banjo. De goed gevulde zaal luistert aandachtig toe tot Leeuwis met een mooie ode aan zijn geliefde Noord-Brabant zijn half uurtje afsluit.
Dat muziek en stand-up comedy best goed samengaan, dat bewijst Fred Eaglesmith [bovenste foto]. De stoere, stevige Canadees vertelt net zoveel als hij zingt. Het ene verhaal is nog sterker dan het andere, maar is telkens amusant en boordevol humor. De hoge hoed, met daarbovenop de klassieke motorbril, wijkt geen moment van zijn hoofd, maar belet hem niet om telkens weer nieuwe episodes tevoorschijn te toveren. De grappen gaan van de paus, via ervaringen met eerdere optredens in Edam en het Drentse Spijkerboor naar grappen over wat zeehonden in Canadese kroegen bestellen ("Anything but a Canadian club on the rocks").
Oh ja, Fred Eaglesmith speelt ook nog liedjes. Tussen zijn vermakelijke vertellingen door. Ook die zijn amusant, vertederend, eerlijk en soms ontroerend wonderschoon. Onder meer over alcohol en pillen, oude auto's en het onderweg zijn in het toerende leven. Na die liedjes is daar weer die prikkelende, nozemachtige blik in de ogen van de middenvijftiger. En dan brandt hij weer los. Over dat rock-'n-roll de enige ware revolutie is van de afgelopen honderd jaar. Of merkt hij met een knipoog naar zijn eigen naam op: "It's two hundred dollars to see The Eagles play and only 15 bucks for the guy who fixes them." Om daarna op sarcastische en theatrale wijze 'Hotel California' in te zetten.
http://www.kindamuzik.net/live/fred-eaglesmith/fred-eaglesmith-mathijs-leeuwis/23755/
Meer Fred Eaglesmith op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fred-eaglesmith
Deel dit artikel: