Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Drie jaar geleden had nog niemand van hem gehoord, maar vanavond staat hij voor een goedgevuld Paradiso. Folkheld Frank Turner wint langzaam aan terrein.
Stond de Engelsman uit Winchester in het begin van zijn carrière alleen met zijn gitaar op het podium, tegenwoordig wordt hij begeleid door een heuse band: The Sleeping Souls. Hij brengt persoonlijke singer-songwriterliedjes die doorspekt zijn met flinke folkinvloeden. Het vrolijke en energieke van een band als The Levellers is er in terug te horen, maar ook het angry-young-man-achtige van de oudgedienden van New Model Army klinkt er in door.
Turner is een innemende persoonlijkheid die energiek heen en weer rent over het podium en het publiek met gemak voor zich inneemt. Hij wisselt zelfrelativering af met cynische grapjes, waarbij hij krachttermen als fuck niet schuwt. Een rasentertainer, maar hoe puur hij ook overkomt in zijn teksten, vanavond is het soms iets te veel van het goede. Turner blijft zijn toch al enthousiaste schare fans als een soort quizmaster manen tot meezingen, terwijl minder soms meer is.
Het werkt wel, want het publiek scandeert de teksten luid mee. Turner speelt enkele nieuwe, niet geheel overtuigende nummers en de rest van de afwisselende set is opgebouwd uit songs van de vier albums die hij tot nu toe uitbracht. Zo komen 'Sons of Liberty' en 'The Ballad of Me and My Friends' voorbij, evenals een indrukwekkende versie van het ingetogen 'Redemption', een van de beste nummers van zijn laatste cd, England, Keep My Bones.
In de toegift speelt Turner twee nummers solo. Hij laat horen dat hij het ook als singer-songwriter prima doet. Toch blijft hij een beetje het jongetje over wie hij in 'Photosynthesis' vrolijk zingt dat het nooit volwassen wil worden. Zijn muziek wordt dat wel steeds meer, alleen moet Turner waken voor oppervlakkigheid. Hij schrijft catchy nummers met toegankelijke en vaak ook sterke teksten. Maar echt raken doen ze niet, daarvoor blijft het allemaal te vlak. Dit geldt helaas ook voor zijn band, die weliswaar enthousiast en bevlogen speelt, maar nooit iets echt spannends laat horen.
De ongecompliceerde folk met stevige rockinvloeden mist een spanningsboog. Zijn fans zal dit echter worst wezen, zij hebben een leuke, vrolijke avond. Daar lijkt Turner ook voor te gaan en dat lukt hem goed. Hij kan alleen meer, dat staat vast.
http://www.kindamuzik.net/live/frank-turner/frank-turner/22748/
Meer Frank Turner op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/frank-turner
Deel dit artikel: