Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Return to Childhood is de titel van de nieuwe tournee van Fish en de daaruit voortgekomen concertregistratie op dubbelcd. Voor veel bezoekers van het Rotterdamse Nighttown wordt het ruim twee uur durende concert daadwerkelijk een terugkeer naar hun jeugdjaren als de onvermoeibare Fish de twintigste verjaardag van Misplaced Childhood, het succesvolle conceptalbum van symfonische rockers Marillion, viert.
In de grote zaal van Nighttown worden beide kanten van de plaat gespeeld, maar niet zonder dat Fish en band eerst een paar stevige en bijzonder gedreven rocknummers spelen uit de weinig winstgevende soloperiode van de oud Marillionzanger. De aftrap van driedelige concert wordt gegeven door `Big Wedge´ dat oneindig veel beter zou klinken met een echte blazerssectie en een legioen aan zwarte gospelzangers, maar Fish is nu eenmaal platzak en moet het doen met oudgediende Frank Usher op gitaar en stel jonge gasten, die niet veel meer doen dan doorgaans noodzakelijk is, als begeleiders.
Het tekort aan zakgeld blijkt uit het ontbreken van een decor en de simpele lichtshow. Voor zover je kan spreken van een show, want laten we eerlijk zijn: de verjaardag van Misplaced Childhood zou natuurlijk grootst gevierd moet worden: met veel rook, videobeelden en het liefst een complete reünie van alle oorspronkelijke bandleden. In het matig gevulde Nighttown wordt Misplaced Childhood ingeleid door ´The Thieving Magpie (La Gazza Ladra)´ van Rossini, zoals te horen op de gelijknamige concertplaat uit 1988. Even lijkt het alsof hiermee de vaart uit het optreden wordt gehaald, maar als de eerste tonen van ´Pseudo Silk Kimono´ opduiken, lijkt de uitzinnigheid van de dertigplussers geen grenzen meer te kennen.
Toch merk je ook Fish niet meer zo heel goed bij stem is en dat zijn begeleidingsband bij lange na niet kan tippen aan de warme gloed die Marillion ooit in de nummers liet horen. Het lijkt verder niemand iets te deren. Het album wordt uit volle borst meegezongen. Hoewel de uitvoeringen soms te wensen overlaat, hebben de songs nauwelijks aan kracht ingeboet. Vooral in het drieluik ´Bitter Suite´ en het nog altijd onovertroffen ´Lords of the Backstage´ lijkt de magie van vroeger weer helemaal op te leven. Als de laatste noten van ´White Feather´ op een hardhandige manier worden losgeschud, is het mooi geweest.
Het derde deel wordt van de show heeft veel weg van een afscheidsfeestje voor de laatste fans die Fish altijd zijn blijven volgen. Het ruige ´Incommunicado´ geeft het startschot, met een gelukzalige Fish in Feyenoordshirt. Bij het stokoude ´Market Square Heroes´ gaan zelfs de meest kritische fans overstag. Hoogtepunt is de uitsmijter ´Fugazi´, dat door de felle boodschap tegen oorlogszuchtige wereldleiders nog altijd actueel is en daarmee de popcritici van weleer, die Marillion uitkotsten en volledig negeerden, alsnog ongelijk krijgen.
http://www.kindamuzik.net/live/fish/fish-5609/12805/
Meer Fish op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fish
Deel dit artikel: