Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Thrashmetal is terug alsof het nooit is weggeweest. Oude giganten uit de San Fransico Bay Area, de bakermat van het genre, leveren momenteel aan de lopende band topprestaties in de studio. Ondertussen staat een nieuwe generatie met een hang naar het verleden te trappelen van ongeduld. Beide werelden ontmoeten elkaar op een maandagavond in Dynamo. Samen met een volle zaal hondstrouwe hardrockers.
Evile is dan niet piepjong, de invloeden reiken decennia verder terug dan de biografie van de band. Met nummers als 'Pain in Blood' refereert het viertal overtuigend aan Slayer ten tijde van Hell Awaits. De monsterlijk lelijke gitaar van de gitarist doet goede dienst als mitrailleur van rake riffs, terwijl de zanger aan de lopende band songtitels uit het grote jaren tachtig thrash-handboek ophoest. Met Evile heeft Engeland een alleraardigste vertegenwoordiger van de eerdergenoemde nieuwe generatie op de planken staan.
"Where's the old venue?!", moet Exodus uitgeroepen hebben bij het betreden van het herbouwde Dynamo. Tijden veranderen, dus moeten ook stokoude thrashbands zich voegen in concertzalen nieuwe stijl. Waar alles keurig schoon en geregeld is, en de panden geen voormalige functie als fabriek, kerk of bioscoop hebben.
De pret is er niet minder om. Exodus maakt inzichtelijk waarom een tank menig artwork van thrashmetalbands siert. De schoonheid van thrash schuilt in een onverwoestbaar huwelijk van lompheid en melodie, waarmee zelfs het meest onbegaanbare terrein wordt platgewalst. Het is een metelgenre met hits, waarvan Exodus er een aantal op zijn naam kan schrijven.
Maar eerst is er tijd voor nieuw werk. Tom Hunting speelt het, na zijn glorieuze terugkeer op de drumkruk, met verve. Hetzelfde geldt voor de bandleden die vooraan op het podium vertoeven. En ze zijn nooit te beroerd om elkaar te helpen. Als een gitarist een blik bier aan zijn mond wil zetten tijdens een nummer, dan neemt zanger Rob Dukes de rechter gitaarhand gewoon even over. Naadloos.
De oudste nummers worden voor het laatst bewaard. Wat niet wegneemt dat er voor die tijd niet te genieten valt van pareltjes afkomstig van onder andere Tempo of the Damned en het eerste deel van de rifflawine The Atrocity Exhibition. Achter de trefzekere Exodus-tank resten slechts rokende puinhopen.
Het speelplezier van Exodus klinkt groots. In een lollige bui zet men voor de toegift een aantal thrashklassiekers van Metallica en Megadeth in, maar verzaakt ze helaas af te maken. Dat gebeurt met 'Bonded by Blood' en 'The Toxic Waltz'. De kroon op een verpletterend optreden van een band die zich op een creatieve piek bevindt.
http://www.kindamuzik.net/live/exodus/exodus-evile/16868/
Meer Exodus op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/exodus
Deel dit artikel: