• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Entombed / Disfear / Nine

Geslaagde voorstelling van het groot Zweeds rot-'n-rollcircus.
01 oktober 2003, Melkweg, Amsterdam (NL)

Tekst: Martÿn ter Haar

Beeld: Stephan Mehrer

Publicatiedatum: 11 oktober 2003

Het groot Zweeds rot-'n-rollcircus had zijn tenten opgeslagen in de hoofdstad. Vol verwachting schoren wij ons een paar dagen niet en lieten ons halflange haar lekker vet worden om op de avond van de voorstelling daar de verplichte legerpet soepel overheen te kunnen laten glijden.

De start was aan de stroeve kant. Nine kwam niet lekker in de groove te zitten en zodoende bleef het "net niet". Pas helemaal aan het einde van het concert kwam de band eindelijk op stoom, maar het bleef typische een gevalletje van too little, too late.

Een stuk meer uit ons dak gingen we bij Disfear. Dat lag ook in de lijn der verwachtingen, want hun recente plaat Misanthropic Generation - ook wel bekend als "variaties op het thema van Ace of Spades" - mag er zijn. De nummers daarvan werden met vuur en veel energie uitgevoerd. Frontman Tomas Lindberg hield tussen de nummers door ook nog een gezellige babbel. Iets minder was dat – zoals wel vaker bij dit soort muziek – de drums en bas zo hard waren dat zang en gitaar in de verdrukking kwamen.

En precies op dat soort details onderscheidt een echt grote jongen als Entombed zich dan. Want daar was het geluid dus wel meteen goed. Ooit gedebuteerd als baanbrekende deathmetalband met The Left Hand Path en daarna zichzelf opnieuw en tegelijkertijd het nieuwe subgenre rot-'n-roll uitgevonden op Wolverine Blues. En nog altijd verrassend, want waar de vorige plaat Morning Star weer wat meer richting deathmetal ging, is de nieuwste boreling Inferno weer een stuk punkeriger, tot aan gang vocals aan toe.

Zoals het een band van zijn kaliber betaamd zette Entombed een strakke, geoliede show neer van het type carrièrehoogtepunten + nieuwe nummers. Boegbeeld L-G Petrov had daarbij wel wat moeite om het conditioneel allemaal vol te houden. De man met het mottigste uiterlijk in de metal zweette zich het leplazarus en zijn motoriek begon steeds meer overeenkomsten te vertonen met die van Ozzy Osbourne. Op wilskracht haalde hij het toch tot het einde van de toegift.

Ook bij ons liep het zweet inmiddels in dikke stralen onder onze legerpet vandaan. Dus sloegen wij ons bier achterover, vergeleken onze in de confrontatie met enige voorwereldlijke reuzen in de moshpit opgedane blauwe plekken en keerden huiswaarts alwaar wij mooie dromen hadden over hoe Satan in de hel de ultrasmerige gitaarriff smeedde en hem ruilde voor de ziel van een ambitieuze Zweed genaamd Frød.

http://www.kindamuzik.net/live/entombed/entombed-disfear-nine/4221/
Meer Entombed op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/entombed