• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Elvis Perkins in Dearland

Goed. Maar niet consequent genoeg.
03 april 2009, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Gabriela van der Lans

Publicatiedatum: 09 april 2009

Met grote zorg bereiden de vier bandleden van het Amerikaanse Elvis Perkins in Dearland zo'n dertig minuten lang hun instrumenten voor op een avond muziek maken. Een bezoeker zegt tegen zijn vriend: "Ik vind het leuk dat het niet helemaal vol zit hier." En inderdaad, de zaal is nog niet helemaal gevuld, maar dat zal met de nieuwe plaat op komst niet veel vaker het geval zijn.

Om half elf verlaten Brigham Brough (bas), Wyndham Boylan-Garnett (gitaar) en Nick Kinsey (drums) het podium en blijft de langharige Perkins met zijn gekleurde brilletje en gitaar achter. Alsof het afgesproken is, houdt de zaal prompt zijn mond en luistert naar hoe Perkins het spits afbijt met, hoe ironisch, '123 Goodbye'. Niemand, maar dan ook niemand, praat. De natuurlijke droefheid in zijn stem is ontwapenend.

Onlangs vertelde Perkins aan KindaMuzik dat de band graag blijft knutselen aan liedjes (zelfs als ze in principe al af en opgenomen zijn) en dat is tijdens het optreden te horen. De zangpartijen klinken net even iets anders dan op de plaat en de overwegend vrolijke folknummers 'Shampoo' en 'I Heard Your Voice in Dresden' zijn een stuk trager dan de originelen. Het is jammer dat hierdoor de snellere en langzamere nummers qua dynamiek veel op elkaar gaan lijken. Maar als het bombastisch moet, dan moet het. Bij het vrolijke 'Hours' begint Kinsey met een kickdrum op zijn buik op en neer te springen en tovert Boylan-Garnett een trompet tevoorschijn die ook niets afdoet aan de feestvreugde.

Hoewel het leeuwendeel van het optreden bestaat uit nummers van de nieuwe plaat, voelen de bandleden zich duidelijk niet verplicht uitsluitend nieuw materiaal ten gehore te brengen. Tegen het einde van de set wordt Perkins weer alleen gelaten om 'While You Were Sleeping' van Ash Wednesday te spelen. Eén voor één keren de muzikanten terug op het podium om geleidelijk de intensiteit van het lange nummer te verhogen, wat even subtiel als opzwepend gebeurt. Je zou bijna willen dat ze dit vaker deden.

Om de luisteraars fris naar huis te sturen, sluit de band de avond af met het fanfare-achtige 'Doomsday'. Wederom komt Kinsey achter zijn drumstel vandaan om al stuiterend hard op zijn draagbare kick te slaan. Was het hele optreden maar zo meeslepend.

Foto's uit het KindaMuzik archief, door Jelmer de Haas.

http://www.kindamuzik.net/live/elvis-perkins-in-dearland/elvis-perkins-in-dearland-9745/18389/
Meer Elvis Perkins in Dearland op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/elvis-perkins-in-dearland