• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Eindhoven Psych Lab: de vrijdag

Geslaagde vuurdoop.
06 juni 2014, Effenaar, Eindhoven

Tekst: Nienke Franzen en Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 07 juni 2014

Het is weekend, het zonnetje schijnt heerlijk en de drank vloeit rijkelijk. Waar zijn we? Ik hoor u roepen: Pinkpop! Nee, nee, dat begint pas morgen. Vandaag is er de eerste editie van Eindhoven Psych Lab, dat plaatsvindt in de Effenaar. En hoe dan ook, de bezoekers van Psych Lab draaien toch warmer voor de vele psychedelische bands die hier zullen aantreden dan voor die paar bejaarde rockers die in de jaren zestig wat hitjes hadden en nu nog even achter hun geraniums vandaan rollen.

Psych Lab biedt een hotelpakket en dus begint de psychedelische reis in een hotel op honderdvijftig meter afstand. Er druppelen steeds meer psychheads binnen en er verschijnen verbaasde blikken op de gezichten van de andere hotelgasten. Yep, they're taking over. Pas maar op. Vanuit het hotel is het een korte, zonnige wandeling naar de Effenaar, alwaar de gasten worden opgewacht door laboranten in witte labjassen. Het avontuur kan beginnen, en wel in de grote zaal - het Main Lab.

Waar denkt u aan bij een orkest? André Rieu? Deftige heren en dames met instrumenten, allen in eenzelfde pak, met een publiek van snobs in galakleding? Dat klinkt niet als iets dat op Psych Lab geserveerd zou moeten worden. En toch staat daar als eerste act in het blokkenschema een componist uit Engeland, Peter J Taylor, met zijn entourage. Taylor componeert muziek voor grote orkesten van gitaren en drums en heeft dit keer twaalf (bas)gitaristen en een drummer meegenomen. Zelf hanteert hij slechts een dirigeerstokje.

Het orkest mag het Main Lab openen en doet dat niet op het podium, maar gewoon op de grond, tussen het publiek. De twaalf jonge gitaristen staan op een rijtje en de drummer zit erachter. Taylor staat voor hen, met zijn rug naar het publiek. Resultaat is een prachtig vol gitaargeluid, dat voor de eerste kippenvelmomentjes zorgt. Taylors orkest is als een menselijk lichaam: ieder deel heeft zijn eigen functie en geen enkel deel is hoger of lager dan de rest. De ideale bombastische opening van het hoofdlaboratorium.

Het is aan Crows om te proberen de kleine zaal in de Effenaar, met de gelegenheidsnaam Observatory, net zo'n mooie vuurdoop te geven. Crows is een vierkoppige band uit Engeland, en dat ze Brits zijn, lijdt geen twijfel. Opvallend is dat Engeland, waar het in veel genres grootleverancier is, in de psychwereld veel minder te zeggen heeft dan Amerika. Crows biedt zeker hoop op verandering, maar kan deze nu nog niet helemaal voor elkaar boksen.

De bandleden willen graag - vooral de zanger, gevalletje ADHD? - en weten de interesse in het begin te wekken, maar uiteindelijk is er te weinig variëteit in de liedjes om die aandacht vast te houden. Maar ach, ze blijven oefenen. Vanavond zelfs nog een keer, als vervanger van het door autopech verhinderde Teeth of the Sea.

En dan is het in de grote zaal de beurt aan Cosmonauts. Of nee, er was een lastminutewijziging in het programma: eerst is Weird Owl [foto links] afkomstig uit Brooklyn aan de beurt. Vier bandleden betreden het podium en even vraagt het publiek zich af: zijn we nu terug in de tijd gegaan? Tie-dyeshirts en de lange hippieharen van zanger Trevor Tyrrell, die onder een bolhoedje met grote rand uit komen.

Maar tientallen jaren geleden bestond de muziek van Weird Owl nog niet, hoewel er zeker verwantschappen zijn met muziek van gouden oudjes als The Beatles. De band geeft daar echter net even een andere twist aan, waardoor er prettige popliedjes ontstaan die een randje psychedelica hebben. Wel bekruipt je het gevoel dat er iets net niet helemaal klopt, maar dat ligt slechts aan de setting: deze heren hadden wellicht een betere plaats gehad op een buitenfestival, op een podiumpje tussen de grassprieten.

En daar zijn ze dan toch: de Californiërs van Cosmonauts, geheel in Californische stijl. Geblondeerde haren, petjes: de echte (zogenaamd) nonchalante look. De drummer heeft een androgyne uitstraling en zou, mede door het licht dat bijna constant alleen op hem valt, zomaar eens een engel kunnen zijn met zijn goudblonde lokken en bedenkelijke, schuine blik. Toch zijn de vingertjes naar boven niet bedoeld als verwijzing naar God, maar wil hij graag het geluid van zijn drumstel wat harder hebben.

Dat harde drumgeluid is kenmerkend voor de band. Het lijkt een grote hamer te zijn die continu bezig is zich een weg door de muur van gitaargeluid heen te banen. Werkt dat? En of. Cosmonauts bewijst dat het met reden is uitgenodigd in het Eindhovense laboratorium, door het publiek in een trance te brengen die het ultieme slagen is van ieder psychedelisch experiment. (NF)

Bij een festival dat zich richt op één genre krijg je nog wel eens bands die in elkaars vaarwater zitten. Dat geldt bijvoorbeeld voor The Oscillation en Spectrum. Beide Brits, beide bands die psychedelische rock, krautrock en een flinke Suicide-invloed mengen. Spacemen 3-navolgers zou je kunnen zeggen. In het geval van Spectrum klopt dat zelfs precies, want dat is de huidige band van Spacemen 3-oprichter Peter 'Sonic Boom' Kember. Hoewel beide bands een prima optreden geven, komt The Oscillation toch net iets sterker voor de dag. Een afstandelijke houding hoort bij het soort muziek, maar Spectrum voert het wel erg ver door met een zittende gitarist en Kember, die regelmatig uit een fles wijn lurkende van het podium loopt. Het optreden van Spectrum heeft ook een wat hoger 'lekker aan de knopjes draaien'-fröbelgehalte dan het meer gefocuste The Oscillation.

Lay Llamas begint veel te laat aan zijn set. De manier waarop de band van (off all places) Sicilië opbouwt, boezemt weinig vertrouwen in voor het optreden. Richtingloos geklooi van een stel wazige stonernerds – de drummer heeft zijn bril met stukken leukoplast aan zijn gezicht vastgeplakt. Dat blijkt dus een complete misrekening. Lay Llamas omschrijft zijn muziek zelf als 'afro-space-psych' of 'pagan postpunk'. Inderdaad blijken onweerstaanbare afrobeat en postpunkbaslijnen een zeer bepalende factor in de muziek van Lay Llamas. Zeer strak gespeeld en met een goed geluid ook. De drummer blijkt zijn bril ook met reden te hebben vastgeplakt: hij slaat keihard met gebruik van zijn hele lichaam. Een revelatie.

Lay Llamas is onderdeel van de Rocket Recordings-showcase in The Observatory. Dat het ook bij een kwaliteitslabel niet altijd feest is, laat Antroprophh horen. Die naam klinkt nogal metal en inderdaad hebben de drie leden het uiterlijk van bier zwelgende heshers. De muziek die ze maken is een rommelige mix van tribale drumritmes en wringende gitaarsolo's. Soms saai, soms pakkend, maar nooit met een echte duidelijke lijn erin. (MtH)

Tussendoor valt er ook nog wat te eten. In de gezellige tuin van de Effenaar staat een buffet klaar voor de hongerige bezoeker. En bij een experimentenfestival als dit horen natuurlijk geen kleffe frietjes en bakken shoarma. Er zijn drie categorieën waaruit men gerechten kan kiezen. Bovengetekende kiest voor de geitenkaas met honing en appel, een risotto van schapenkaas en venkel en een Griekse salade. Dat alles voor een luttele tien euro, en het smaakt nog goed ook.

Daarna mogen de mannen van Wooden Shjips [foto rechts] het podium betreden. De bandleden zien eruit als echte antihelden - vier mannen van gemiddelde leeftijd die meer lijken op verstrooide scheikundeleraren - maar juist dat maakt hen toch weer helden. Een beetje zoals Walter White in Breaking Bad. Wie eerder optredens heeft meegemaakt van deze legendarische psychband, weet dat het goed zit. En dat zit het ook.

Van Wooden Shjips hoef je geen opsmuk te verwachten. De praatjes tussendoor worden beperkt tot een "Thank you" hier en daar, maar meer zou de sfeer slechts negatief kunnen beïnvloeden. De meeste van de luisteraars bevinden zich namelijk in een diepe hypnotische trance, zorgvuldig en met zachte stem opgewekt door zanger en meesterbrein achter de band, Ripley Johnson. Het optreden van een uur duurt gevoelsmatig slechts enkele minuten. (NF)

Met de release van Pearl Mystic op het grote Domino, leverde Hookworms een van de beste Britse debuten van 2013 af. Hoewel het hoofdingrediënt op die plaat spacerock is, wist Hookworms met onder meer agressieve zang een behoorlijk eigen draai aan het genre te geven. Op Eindhoven Psych Lab komt het helaas allemaal niet zo goed uit de verf. Als zo een beetje de enige band op het festival heeft de band te maken met matig geluid, waardoor net die zang niet uit de verf komt. Wat nog wel doorkomt in de zaal klinkt als dertien-in-een–dozijn-spacerock. Verder heeft zanger MB in het kader van de flitsende podiumuitstraling besloten zijn bril af te zetten. Dat betekent alleen wel dat hij tussen de nummers door met zijn neus vrijwel op zijn keyboards gedrukt onnodig lang bezig is met het bijstellen van de bij het genre onvermijdelijke priegelknopjes.

Gnod als afsluiter blijkt een uitstekende zet. Veel van de bands op deze eerste dag opteerden voor een wat rustiger aanpak van de psychedelische rock, waardoor bij het aantreden van Gnod rond twee uur in de ochtend de vermoeidheid danig begint toe te slaan. De variant van het genre die de Britse band speelt met denderende baslijnen, jankende gitaren en saxofoon, een als een idioot rondspringende zanger en vooral continu een stroboscoop recht in je smoel schudt iedereen meteen weer wakker. Dit is de extatische psychedelische freak out die iedereen nodig had. Een knallend eind aan een prima eerste dag van de eerste Eindhoven Psych Lab. Niet alleen muzikaal zit het prima in elkaar en is het eten goed en goedkoop, ook de aankleding is door de Effenaar tot in de puntjes verzorgd. De vaak als 'sfeerloos' weggezette concertzaal in Eindhoven is helemaal opgetuigd met het mooie artwork van het festival, van projecties tot naambordjes voor het barpersoneel aan toe. Er zijn ook precies genoeg kaarten verkocht: de grote zaal is niet te leeg, maar iedereen die wil kan nog wel in de kleine zaal naar binnen. Dat belooft veel voor dag twee. (MtH)

Bovenste foto van Nienke Franzen, foto Weird Owls van Bill Shouldis (CC) en foto van Wooden Shjips uit het KindaMuzik archief door Oscar Anjewierden

http://www.kindamuzik.net/live/eindhoven-psych-lab/eindhoven-psych-lab-de-vrijdag/25069/
Meer Eindhoven Psych Lab op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eindhoven-psych-lab