• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Eindhoven Psych Lab: de vrijdag

Verrassingen maken de dag.
10 juni 2016, Effenaar, Eindhoven

Tekst: Nienke Franzen

Publicatiedatum: 11 juni 2016

Eindhoven is overgenomen door fans van Guus Meeuwis, die vier dagen in het Philips Stadion optreedt. Tussen al dat geweld met een zachte g lopen ook nog wat andere muziekfans rond, afkomstig uit allerlei windstreken. Duits, Engels, Scandinavisch: voor de Nederlandse taal moet men vandaag toch vooral bij Guus zijn. Een plaats om te slapen werd voor de bezoekers van Eindhoven Psych Lab dit jaar lastig gemaakt, aangezien Meeuwis de prijzen van hotelkamers tot schrikbarende hoogten opdreef. Wel slaagde de organisatie van Psych Lab erin nog dertig slaapplekken in een dorm in het Stroomhuis te regelen. Dat alles mag de pret niet drukken, want het programma staat opnieuw als een huis.

Naar Eindhoven Psych Lab kom je niet alleen voor de gevestigde namen, maar vooral om op ontdekkingstocht te gaan. In de grote zaal staat het Franse Forever Pavot, met Emile Sornin als spil. Forever Pavot maakt psychedelische muziek die je direct meevoert naar de set van een oude western - op album Rhapsode hoor je regelmatig paarden hinniken - terwijl het wel een modern experiment blijft. Live verrassen de Fransman en zijn vierkoppige band met hardere en meer uitgesponnen uitvoeringen van zijn plaatwerk. De band speelt duidelijk met veel plezier en het krukje waar Sornin op zit om zijn toetsen te bespelen, heeft het zwaar te verduren. Forever Pavot amuseert van begin tot eind en zorgt er waarschijnlijk voor dat een deel van het publiek ongepland het eerste deel van de volgende act mist.

En die volgende act, dat is ons eigen Rats on Rafts [bovenste foto] uit Rotterdam. Nederland is rijk als het gaat om psych- en garagebands en waarom zou je daar als programmeur van Psych Lab geen gebruik van maken? Met Rats on Rafts heb je dan meteen een van de betere te pakken. De groep maakt postpunk en de grote kracht op het podium is de verrassing. De Rotterdammers spelen met tempowisselingen en zijn de luisteraar altijd één stap voor, maar ze zorgen ervoor dat hij snel genoeg kan aanhaken zodat ze hem niet verliezen. Bij 'Last Day on Earth' kun je onmogelijk nog stilstaan, en dat is dan ook precies wat het publiek niet doet.

En dan is het wachten op het Londense The Oscillation. Helaas blijkt de band vast te zitten in het verkeer en zullen de Britten pas later, in de nacht, alsnog hun opwachting maken.

Gelukkig maar, want was het toch al moeilijk kiezen tussen The Oscillation en Useless Eaters [foto hierboven], een punkgroep uit San Francisco waarvan oprichter Seth Sutton werd ontdekt door Jay Reatard. Maar ook Useless Eaters blijken geen ruime marge te hebben genomen: de band zit eveneens vast in het verkeer. Ook dit optreden wordt ingekort en verplaatst naar de nachtelijke uurtjes.

Het gat in het programma is inmiddels vijf kwartier en dat is wel even jammer. Eerdere edities van Psych Lab kenden soortgelijke problemen, maar die konden toen vaak opgelost worden door een al aanwezige band een tweede optreden te laten geven. Gelukkig is het weer goed en veel bezoekers verschansen zich dan ook in de tuin van de Effenaar.

Dan is het aan Orchestra of Spheres [foto hierboven] uit Nieuw-Zeeland om de boel in de grote zaal maar weer wakker te schudden. Twee mannen en twee vrouwen komen in een rij het podium op. De mannen dragen lange gewaden, de vrouwen hebben lampjes om hun hoofd en bij één hangt er een plastic bot voor haar buik. Afgezien van de drummer dragen ze allemaal een zonnebril of dichte bril. Het ziet er bij elkaar wat overdreven uit. Af en toe tillen de leden de brillen even op omdat de instrumenten anders niet goed te zien zijn. De groep maakt dansbare, futuristische muziek, maar muzikaal komt er niet waanzinnig veel bij kijken. Dat kan natuurlijk ook niet als je tegelijkertijd ingewikkelde handgebaren maakt die een soort dans moeten voorstellen. Orchestra of Spheres is meer kunst dan muziek en daar moet je wel van houden.

Na al die toeters en bellen is het even back to basics met Throw down Bones. Er wordt op een laptop een drumbandje opgezet en de twee Italianen beginnen gitaar en basgitaar te spelen. Aanvankelijk lijkt het wel een beetje makkelijk, met dat geluid uit die computer. Maar al snel brengen de twee met hun fuzzy gitaarnoise het publiek in een diepe trance, die slechts enkele malen onderbroken wordt als er een nieuwe beat op de computer wordt aangeslingerd. Het duo danst wild bij het bespelen van de gitaren en dat draagt bij aan de ervaring. Aan het eind legt de gitarist zijn instrument op de grond en begint hij het met een touw af te ranselen. Dit is Eindhoven Psych Lab op zijn best: een vrij onbekende band die het publiek volledig overrompelt.

Na de indruk die Throw down Bones achterlaat, is het moeilijk het stokje over te nemen. Wellicht zou een luchtige psychedelische band in de grote zaal op zo'n moment uitkomst hebben geboden, maar in plaats daarvan staan daar de Zweedse Hills. Hills klinken op cd best goed en doen daar een beetje denken aan Wooden Shjips, met veel reverb. Op het podium in de Effenaar klinkt de groep echter vooral log, hard en schel. Het is allemaal erg eentonig en een songtitel als 'Master Sleeps' wordt dan wel erg toepasselijk. Het helpt ook niet dat de grote zaal niet bijzonder gevuld is, een probleem dat vandaag vaker opspeelt. Wat dat betreft mogen de bands in de kleine zaal vandaag in hun handjes knijpen, want zij spelen telkens voor een volle zaal.

Na Hills vormen Parquet Courts [foto hierboven] een welkome afwisseling. De New Yorkers brengen een mix van punk en garage en doen dat op hun nieuwste album op aanstekelijke wijze, waardoor ze dit jaar aardig naam beginnen te maken. Niet voor niets verplaatste Paradiso de band onlangs van de Tolhuistuin naar de grote zaal. De twee zangers/gitaristen zingen - of regelmatig: spreken - de teksten op aanstekelijke wijze en hoewel het geluid soms wel erg rommelig is, ontstaat er zowaar een kleine pit, met daarin onder meer leden van Mozes and the Firstborn. Vooral 'Dust' en 'One Man No City' maken indruk. Andere liedjes worden vaak wat afgeraffeld en nummers als 'I Was Just Here' zijn voorbij voordat ze goed en wel begonnen zijn. Parquet Courts is live nog niet helemaal de band die het vermoedelijk ooit zal zijn, maar dit optreden wekt beslist verwachtingen.

Een van de grotere namen op het affiche vandaag is het Britse Temples [foto hieronder] en dat is dan ook de afsluiter in de grote zaal - hoewel The Oscillation later nog wordt gevoegd. Hun goed ontvangen debuut, Sun Structures, dateert alweer uit 2014 en momenteel zijn de vier bezig de opvolger op te nemen. Met de programmering van de meest poppy band uit het aanbod van vandaag tussen twaalf en één uur 's nachts neemt de organisatie wel een risico en dat pakt helaas niet goed uit. Dit is niet de gewenste afsluiter en hoewel Temples goed spelen, lijken ze de zaal langzaam in slaap te sussen. Ook is het optreden weinig verrassend: de liedjes worden gebracht zoals ze op de plaat staan. Wellicht dat het de grote naam van morgen, Goat, beter vergaat. Temples geven in ieder geval aan op het festival te blijven om die helden te zien optreden.

Foto's uit het KindaMuzik archief Oscar Anjewierden (Rats on rafts), Niels Vinck (Useless Eaters) Frank Veldkamp (Orchestra of Spheres), Bart van den Hoogenhoff (Parquet Courts) en Michella Kuijkhoven (Temples).

http://www.kindamuzik.net/live/eindhoven-psych-lab/eindhoven-psych-lab-de-vrijdag-4295/26753/
Meer Eindhoven Psych Lab op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eindhoven-psych-lab