• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Dragged Into Sunlight / Hemelbestormer / Galg

Intens, hard en naargeestig.
28 november 2014, dB\'s, Utrecht

Tekst: Martÿn ter Haar

Beeld: Niels Vinck

Publicatiedatum: 01 december 2014

Op basis van de bandnaam verwacht je van Galg [bovenste foto] nihilistische black metal. Het door slechts één gloeilamp verlichte podium versterkt de indruk dat de Nijmegenaren zowel letterlijk en figuurlijk de keuze voor duisternis hebben gemaakt. Als ze beginnen blijkt echter dat Galg een soort minimalistische en zware stonerdoom speelt. De muziek draait helemaal om simpele, wat houterige grooves met een prominente rol voor de basgitaar. Simpel, maar effectief. Het enige wat aan black metal doet denken is dat er af en toe in een microfoon gekrijst wordt. Dit gebeurt gelukkig maar sporadisch, want het voegt niets toe.

Het Belgische Hemelbestormer [foto hierboven] laat de zang maar helemaal achterwege. De postmetal is zwaar schatplichtig aan bands als Russian Circles en Long Distance Calling, zij het met minder progpretenties en meer aandacht voor de pakkende groove. Vooral drummer Frédrerik Cosemans onderscheidt zich hier positief. Ook over de mooie achtergrondprojecties van Antarctica en geleedpotigen van verschillende grootte is nagedacht.

Dan is het aan het Engelse Dragged into Sunlight [foto hierboven en onder] om deze tot nog toe muzikaal niet oninteressante, maar wat te vriendelijk verlopend avond van de juiste nare sfeer te voorzien. Daarin slaagt de band met vlag en wimpel. Het vernietigen van de tegenstand - in dit geval het goed opgekomen publiek in dB's - begint met de juiste uitrusting. Dus heeft Dragged into Sunlight een flinke muur van versterkers en stacks opgebouwd. Voor op het podium staan in het midden een kandelaar met drie kaarsen en een geitenschedel. Veel meer is er ook niet te zien, want niet alleen laat Dragged into Sunlight de rookmachine op volle toeren draaien, de bandleden spelen ook het overgrote deel van de tijd met hun rug naar het publiek toe. Als de groep te zien is, is het tijdens een van de vele flitsen van de onder het drumstel gemonteerde en scheutige gebruikte stroboscoop.

Het is dus heel hard (maar niet zo hard als tijdens de eerste kennismaking met de band in de met een betere PA uitgeruste 013). Op de keper beschouwd is de muziek die Dragged into Sunlight de zaal op orkaankracht de zaal inblaast niet eens zo heel bijzondere black metal met wat industrial samples en stukken feedbackdrone. Het is de intensiteit waarmee het gebracht wordt die het verschil maakt en het optreden van Dragged into Sunlight tot een viering van naargeestigheid verheft. Wat dat betreft is Dragged into Sunlight een typisch Britse band: attitude is belangrijker dan instrumentbeheersing. Een instelling die vaker niet dan wel werkt - zoals iedereen die wel eens op London Calling is geweest kan beamen - maar als het werkt heb je wel meteen een Sex Pistols, Napalm Death of Dragged into Sunlight.

http://www.kindamuzik.net/live/dragged-into-sunlight/dragged-into-sulight-hemelbestormer-galg/25529/
Meer Dragged Into Sunlight op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dragged-into-sunlight