Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De vijfde dag van het Domino-festival is alweer een feit, een diverse avond. Noise, improvisatie en neo-prog avant-garde fusion instrumental math rock (of hoe noem je zoiets?) passeren in de ABBox. Het vooruitstrevende festival zorgt ook deze avond voor een boeiende line-up.
Black Dice is een band die het meer van zijn sonische effecten moet hebben dan van pure esthetiek. Bezwaarlijk kunnen wij hier van songs spreken. Voortdurend wordt de luisteraar op het verkeerde been gezet bij de wissel van geluiden die verkregen worden door het draaien aan knopjes van kleine geluidskastjes, of vanuit de menselijke geluidskast zelf.
Het resultaat is een chaotisch ineengestoken brij, waarin wij het levendige van Animal Collective herkennen. Niet toevallig misschien, want beide bands hebben nog samen getourd en blijken het goed met elkaar te kunnen vinden. De fragmentarische noise en piepknarsgeluiden waar de set bol van staan, doen ons hele lichaamsstelsel sidderen. Het komt de live-ervaring van Black Dice ten goede, want luide feedback en dito soundscapes zijn nu eenmaal ons dada. Toch stellen we ons even de vraag of een stofzuiger niet een interessanter gegeven zou zijn dan datgene wat de mannen van Black Dice hier brengen.
Neen, dan zorgen Steve Reid en Kieran Hebden [foto rechts] voor meer bekijks. Het is een uitgelezen ontmoeting tussen twee talenten die een generatiekloof krachtig weten te overbruggen met elk hun eigen muzikale identiteit. Steve Reid is een oude knar met een staat van dienst om u tegen te zeggen. Zo zat hij onder meer bij Miles Davis, Fela Kuti, James Brown en Sun Ra op de drumkruk.
Reid kan niet in het minst nog kwiek met de stokken overweg en is verbazend goed afgestemd op de eigentijdse elektronische pulsen van Kieran Hebden, die u waarschijnlijk beter kent als goeroe van de folktronica onder zijn pseudoniem Four Tet. Samen brengen ze een set vol improvisaties, zoals we die kennen van hun Exchange Session-cd op het label Domino. De kunde van Reid blijkt de perfecte ruggengraat voor het dromerige laptop-gepuzzel van Hebdan. Nu eens is het dansbaar, dan weer komen we bewust ingebouwde stoorzenders tegen. Bovenal is het een succesvolle ontdekkingstocht naar de grenzen van de improvisatie.
Op voorgaande set viel niet veel aan te merken, maar toch torent de hoofdact van de avond met kop en schouders boven de rest uit. Battles [foto links] is een zogenaamde supergroep. Als we hun bezetting doorlopen, stuiten we op leden van Tomahawk, Helmet en Don Caballero, en ze maken die status live zeker waar. Weloverwogen schieten ze met 'SZ2' uit de startblokken en we verwachten ons aan een set die geen seconde verveelt.
De volledige ABBox is met verstomming geslagen bij het zien van zoveel kunde der vier virtuozen. Hun koele mathematische ratio - de songtitels doen denken aan een ingewikkelde formule - is de sterkte van Battles. Ook live zijn de jongens de nuchterheid zelve, maar niet zonder daarbij hun publiek te verliezen, want van echte afstandelijkheid is hier geen sprake. Daarvoor is het pakkende gitaargepingel van het musicale genie Tyondai Braxton en de treffende drumslagen van John Stanier zichtbaar te passioneel, waarmee we absoluut niet gezegd willen hebben dat de muzikale vaardigheden van Ian Williams en David Konopka daarvoor onderdoen. Integendeel, de toewijding aan hun composities is van elk gezicht af te lezen. Dat wordt door het publiek vol overgave geapprecieerd.
Na een eerste bisronde wordt nogmaals om een toegift gesmeekt. Een bewijs dat het goed zat. Beide extra’s zijn nieuwe nummers die ons in blijde verwachting doen uitkijken naar hun eerste langspeler. Geruchten doen de ronde dat er zelfs zang aan te pas zal komen. We gaan spannende tijden tegemoet.
http://www.kindamuzik.net/live/domino/battles-steve-reid-en-keiran-hebdan-black-dice/12553/
Meer Domino op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/domino
Deel dit artikel: