Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wat zo boeiend is aan Domino is zijn veelzijdigheid en progressiviteit. Iedere dag is er bekijks dat net uitsteekt boven het maaiveld en toch datgene bevat waar een resem muziekminners op afkomen. Het mag geen wonder heten dat haast elke concertdag uitverkocht geraakt. Dat is ook het geval op dag twee van het festival, die helemaal in het teken staat van het platenlabel Morr.
Met zijn intieme elektronica mag B. Fleischmann de spits afbijten. De Oostenrijkse geluidsarchitect heeft niet alleen zijn I-book meegebracht; naast hem zit immers zanger Christof Kurzmann, die ook op de nieuwe plaat The Humbucking Coil een paar liedjes met zijn stem ondersteunt. Deze keer mag hij live alle liedjes opluisteren en op ‘I Could Write a Book’ haalt hij zelfs zijn sax boven. Het resultaat is een warme, broeiende sound, die sterk afsteekt tegen de sobere, frigide elektronicaklanken. Het past wonderwel.
Vervolgens is het de beurt aan Arne van Petegem, beter bekend als Styrofoam [foto links]. De werktitel voor vanavond is Remixed & Reworked, waarmee men ons recht voor de raap wil vertellen dat er weinig koppen op het podium te tellen zullen zijn. Gewapend met enkel zijn powerbook schotelt Arne van Petegem ons eigen remixes voor die duidelijk maken dat hiphop op een bodem van elektronicageknutsel wel degelijk wérkt - al zijn we hier eigenlijk al achter sinds we het werk van 13&God en Prefuse 73 leerden kennen.
Stevige beats en geluidseffecten maken de songs zeker dansbaar, maar het publiek is zichtbaar nog niet bekomen van de knusse set van B. Fleischmann en staat er in het begin ietwat timide bij te kijken. Naarmate de set vordert, beginnen de voeten en hoofden zich te roeren en ontkiemt er zelfs iets wat van ver op een feestje gelijkt. Styrofoam brengt animo in de AB-Club.
Echt vlot bewegen de ledematen pas bij het aantreden van Ms. John Soda [foto rechts], het hoofdmenu van de avond. Het Duitse duo doet zijn eigenzinnige ding, door sommigen glitchy electrorock genoemd; anderen spreken van lap pop of indietronica, en weer anderen plakken er het zeer tot de verbeelding sprekende etiket postal kraut op. Och, hokjesdenken is voor cultuurpessimisten, dus willen we hier niet te lang bij stilstaan. Het zou onze muzikale benieuwdheid wel eens in de kiem kunnen smoren. Wat van belang is, is dat het snor zit.
Met haar onzekere stem weet Stefanie Böhm de juiste snaar te raken door het midden te houden tussen melancholie en jeugdig enthousiasme. Dat klinkt misschien wat diffuus, maar het publiek lust er duidelijk pap van. Alles wordt krachtig geruggensteund door de pulserende baslijnen van Micha Acher (The Notwist), tezamen met de kunde van nog twee andere bandleden op drums en synthesizer.
Toppers van de avond zijn ‘Go Check’ en ‘No. One’, niet toevallig nummers van het voorlaatste album No P. or D, die veel beter uit de verf komen dan die van hun recente Notes and the Like, al staat daar wel het tweelingbroertje van ‘No. One’ op. Toch passeren haast alle nummers van hun nieuwste langspeler de revue. Afsluiter van de set is ‘Plenty Of’ en meer moet dat niet zijn; wij zijn immers verzadigd. Less is Mor(r)e, of hebben we die woordspeling al te vaak gehoord?
http://www.kindamuzik.net/live/domino/b-fleischmann-styrofoam-ms-john-soda-domino-2006/12528/
Meer Domino op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/domino
Deel dit artikel: