• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

DMA's

DMA's toe aan nieuwe liedjes.
05 mei 2016, Tolhuistuin, Amsterdam

Tekst: Jaks Schuit

Beeld: Peter

Publicatiedatum: 07 mei 2016

Het is even zoeken naar de juiste woorden bij het begin van het concert. DMA's zijn terug in de Tolhuistuin en spelen 'Timeless', het openingsnummer van debuut Hills End. De uitvoering is afstandelijk. Of is ingetogen een beter woord? Verveeld misschien zelfs? Zanger Johnny Took kijkt strak over de microfoon naar de muur achter in de zaal. Gitarist Matt Mason is de enige van de zes muzikanten op het podium die plezier heeft. Hij danst om zijn microfoon, maar doet dat alleen. Voor 'Too Soon' knikt Took tweemaal naar het publiek en dan zet de groep het nummer in. Op het podium staan zes muzikanten die geen enkel contact met elkaar hebben. De ritmesectie bestaat uit twee jongens die elkaar nauwelijks lijken te kennen. Een bassist die het woord afzijdig nieuwe betekenis wil geven en een drummer die alleen oog heeft voor de uitgedeelde klappen vormen de tandem. De bandleden kijken elkaar of het publiek geen enkele keer aan. Na drie nummers is duidelijk dat optreden voor DMA's werk is geworden. De collega's zijn niet vervelend, maar het werk is saai, voorspelbaar en routineus. Op een werkavond van DMA's is het plezier ver te zoeken.

Bij het vierde nummer komt er reactie in de zaal. Het zijn de meezingende fans voor het podium, die beweging en geluid veroorzaken. Ze vermaken zich! Er wordt gedanst en vuisten gaan in de lucht. Took glimlacht bij de commotie, zoekt contact met een van de bandleden en schreeuwt iets. DMA's komen tot leven!

In mei 2015 staan DMA's voor het eerst in de Tolhuistuin. In Australië is er een ep uit, maar in Nederland is de groep zo goed als onbekend. Na een zeer overtuigende set op het koude buitenpodium, krijgt de groep een aantal etiketten opgeplakt. Duidelijk is dat de groep britpop maakt. Oasis, Stone Roses en Blur zijn invloeden, maar de DMA's schrijven vooral ijzersterke eigen composities. Na het optreden zijn er wat blikjes bier en twee meisjes die een handtekening willen. De groepsleden zijn charmant, werken mee en zijn vooral verbaasd over de aandacht.

In 2016 zijn de zalen meestal uitverkocht en kennen de bezoekers Hills End. Bij 'Lay Down' kantelt het optreden volledig. Het publiek valt massaal in. Het plezier in de zaal slaat over naar het podium. Was er al sprake van verveling bij de bandleden, dan is dat per direct verdwenen. De lol van de bezoekers en de ijzersterke compositie zorgen voor een magistraal hoogtepunt. Na het nummer applaudisseert Took met een grote, welgemeende glimlach.

Na 'Lay Down' schakelt de groep even terug. 'So We Know' wordt alleen door Took en gitarist Tommy O’Dell gebracht en ook nu weer valt het publiek in. Took reageert ontroerd en bedankt opnieuw. Bij 'Delete' is de ritmesectie nog niet terug op het podium. Mason stapt het podium op en zingt mee. De volledige band maakt het nummer af.

Voor het afsluitende 'Play it Loud' bedankt Took het publiek. Ver voor het einde van het nummer loopt hij van het podium. De band speelt door en zorgt voor een zinderende, instrumentale finale. Dan legt de bassist zijn instrument neer en geeft de drummer een laatste klap, O'Dell is de laatste die het podium verlaat. Hij pakt zijn spullen, neemt een slok uit een openstaand biertje en loopt zonder een groet van het podium.

DMA's komen niet terug. De meeste nummers van Hills End zijn gespeeld. Dit zijn zonder uitzondering sterke tracks en ze zorgen voor een geweldig optreden. De lichaamstaal van de Australiërs verraadt echter dat de liedjes lang genoeg gespeeld zijn. DMA's hebben het enthousiasme van het publiek nodig om optredens de moeite waard te maken. In plaats van de podia van diverse festivals komende zomer, zou de groep een studio moeten opzoeken om nieuwe nummers op te nemen.

http://www.kindamuzik.net/live/dma-s/dma-s/26690/
Meer DMA\'s op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dma-s