Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Ocean Club is een Berlijns collectief van bevriende muzikanten en kunstenaars dat in 1994 werd opgericht door Gundrun Gut en Thomas Fehlmann (één van de mensen van The Orb). Sinds die tijd hebben steeds meer artiesten uit de stad zich aangesloten. Eens in de zoveel tijd komen ze bijeen voor een clubavond en daarnaast zijn ze wekelijks te horen op de radio met hun eigen show. Deze wordt trouwens ook in het zuiden van China uitgezonden. Na China is Nederland eindelijk aan de beurt om kennis te maken met de kunsten van het collectief. Vrijdag organiseerden ze een avond in de Haarlemse Lichtfabriek voor het )Toon) – festival.
De avond begon met een optreden van Triosk en Jan Jelinek (foto). Triosk is een Australisch trio dat vanuit een traditionele jazz-achtergrond steeds meer elektronica toelaat in hun werk. Toen ze Jelinek hoorden optreden in hun woonplaats Sydney waren ze diep onder de indruk. Hij sampled uit zijn gigantische jazzcollectie en creëert met deze loops en grooves hele sfeervolle muziek. Ze raakten aan de praat, gingen wat jammen en besloten om samen een album te maken. Samples vlogen heen en weer tussen Sydney en Berlijn - de thuisbasis van Jelinek - en in 2003 kwam het eindresultaat ‘1+3=1` uit op het label ~Scape.
Normaal gesproken treden ze ieder apart op. Jelinek heeft immers genoeg projecten en albums om je een avond lang te vermaken. Ook Triosk heeft een eigen album uitgebracht op Leaf. Maar nu het trio toch met een Europese tour bezig is, komt Jelinek af en toe een avondje meespelen. De nummers van ‘1+3=1’ vormden de basis voor hun optreden. Waar de nummers origineel hooguit een minuut of vijf duren, maken ze hier uitgesponnen jams van soms wel twintig minuten. Geconcentreerd spelen de lazy Australiërs herhalende patronen waar ze steeds een klein beetje op variëren. Beheerst en in dienst van het geheel. Niemand neemt de leiding, iedereen is even belangrijk, hoewel het niet altijd even duidelijk is wat Jelinek achter zijn laptop toevoegt. Sprankelende melodieën uit de Fender-Rhodes komen af en toe boven de broeiende brij van geluid uit, die met de maat intenser wordt. Dan hoeft drummer Laurence Pike nog maar een paar keer op zijn bekkens te tikken om die dampende massa te laten koken en het publiek kippenvel te bezorgen.
Na een dik uur is het afgelopen. Het publiek vraagt om meer, maar het schema is krap en Barbara Morgenstern en Robert Lippok (één derde van To Rococo Rot) staan al te wachten. Volgende week brengt Domino Records hun album Tesri. Ze hebben er duidelijk plezier in. Lachend staan ze achter twee tafels vol apparatuur waar Morgenstern prachtige organische tonen uit tovert, terwijl Lippok zijn fragiele clicks en cuts uitwerkt. Deze combinatie werkt erg goed.
Vervolgens is Thomas Fehlmann aan de beurt. Met veel gevoel voor show staat hij achter zijn laptop mee te deinen op de opgewekte deuntjes van zijn laatste album Lowflow (Plug Research). Af en toe last hij een korte break in, verder laat hij de nummers grotendeels onveranderd. De visuals, die achter het podium op een groot scherm worden geprojecteerd, zijn voor het eerst op de avond interessant. Ze komen ook uit de laptop van Alexey Paryla, die ooit aan de kunstacademie van Hamburg studeerde. Het zijn zwarte silhouetten, die soms op een balletdanseres lijken om vervolgens te transformeren in een vogel. Ze passen niet echt bij de immer vrolijke muziek van Fehlmann, maar zijn toch de moeite waard. Iets verderop in zijn set verlaat hij de lome hiphopbeats van Lowflow en speelt wat nummers van eerdere albums die meer in de richting van de techno gaan. Vervolgens legt Gundrun Gut nog wat plaatjes op de draaitafels om het overgebleven publiek aan het dansen te houden en dan is het Berlijnse onderonsje in Haarlem helaas alweer afgelopen.
foto 2&3: Scanner in V&D op )toon)6
http://www.kindamuzik.net/live/diverse-artiesten/toon-6-9126/9126/
Meer Diverse Artiesten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/diverse-artiesten
Deel dit artikel: