• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

LPG / Solo / Sergeant Petter / Johan

Johan trekt volle zaal naar Sergeant Petter.
15 december 2004, Ekko, Utrecht (NL)

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Roy Kasius

Publicatiedatum: 18 december 2004

Een ouderwetse label-package en een lekker volle bak in een fijne popzaal. LPG bijt het spits af, een bandje dat binnenkort een split single met Spinvis uit heeft op Excelsior. Door drukte aan de Bemuurde Weerd (probeer maar eens plekje te vinden om je fiets vast te zetten) en een lange rij bij de garderobe, gaat de voorstelling van LPG helaas aan mijn neus voorbij.

In het café staan J. Perkin en Simon Gitsels van Solo de dromerig mooie liedjes van hun cd Songs And Sounds te spelen. Een zegen voor alle dorpelingen om dit gezelschap in de buurt te kunnen zien en horen. Een statische vertoning misschien, maar bij vlagen ook indrukwekkend en zeer innemend. Tussen het geroezemoes door ontwaren we een prachtliedje als The Rules dat onzeker maar vol glorie wordt gezongen door Perkin.

Om negen uur waarschuwt Perkin ons vriendelijk dat Johan aanstonds in de zaal zal spelen. Op het podium staat echter de Noor Petter Folkedal van Sergeant Petter, wat pafferiger dan vorig jaar en gekleed in een slonzig outfit dat hem de verschijning geeft van een trucker uit het Amerikaanse Mid-West. Sergeant Petter opent zijn optreden alleen met akoestische gitaar en wisselt soepel nieuwe nummers af met songs van zijn sterke debuutplaat It's A Record. Dan kondigt hij The Librarians aan, zijn begeleidingsband voor het elektrische deel van zijn set. Zeg maar Johan minus Jacko de Greeuw. De band weet wel raad met de superliedjes van de Noorse cowboy. City Of Greens en de andere nummers worden lekker compact en poppy gespeeld. Het scherpe, experimentele randje van het album ontbreekt in deze setting, maar prettig klinkt het allemaal wel. Maarten Kooijman en Petter wisselen gitaarsolo's af, Kooijman steeds vrij clean en Petter lekker fel. De mensen die voor Johan komen, krijgen waar voor hun geld.

En dan is het de beurt aan Johan zelf. De band probeert veel nieuwe songs uit, wat aanvankelijk een beetje de indruk wekt van een openbare repetitie. De Greeuw staat schuin naar Kooiman gedraaid en zoekt houvast. Goed dat de band kan terugvallen op bewezen successen van vooral de eerste plaat. Everybody knows en dergelijke knallers kunnen natuurlijk niet kapot. De Greeuw trekt zich daaraan op, terwijl de geluidsman geleidelijk de schuifjes omhoog duwt. In het alsmaar voller wordende geluid voelen De Greeuw en zijn ten opzichte van de eerste plaat geheel vernieuwde band zich duidelijk prettiger. Je zou kunnen kniesoren dat het in de zaal steeds moeilijker wordt om De Greeuws stem goed te horen. De grootste ramp is echter het gitaarspel van Kooijman dat, zonder vilein tegenspel van Petter, behoorlijk saai is. Uit een Gibson zijn toch verdorie fellere klanken te toveren dan de breed uitwaaierende lyriek die we nu voorgeschoteld krijgen. Gelukkig bouwt de show van Johan sterk op en jut de voortreffelijke drummer Jeroen Kleijn (ex-Daryll-Ann) Kooijman op om meer hooks in zijn spel in te bouwen. Day Is Done, de hitsingle, geeft het publiek ten slotte wat het graag hoort.

http://www.kindamuzik.net/live/diverse-artiesten/lpg-solo-sergeant-petter-johan/8222/
Meer Diverse Artiesten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/diverse-artiesten