Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vorig jaar trad Laura Veirs nog op in De Tichel, een piepklein zaaltje in de Amsterdamse Jordaan. Het publiek bestond voor de helft uit liefhebbers van singer-songwriters en voor de rest was het zaaltje gevuld met de vaste bezoekers van De Tichel; mensen die er vooral komen omdat het bier er zo goedkoop is. Maar vanavond speelt Laura in het Patronaat, een zaal die meer bij haar reputatie past.
De zaal is maar matig gevuld, terwijl dit toch haar enige officiële optreden in Nederland is. Laura heeft Karl Blau en Steve Moore meegenomen om haar te begeleiden. Blau was er vorig jaar ook bij en speelt gitaar en zingt. Steve Moore heeft, naast zijn fles appelsap, twee keyboards naast zich op de grond staan en legt ze om en om op zijn schoot om ze te bespelen. Ook bespeelt hij op een werkelijk prachtige en subtiele manier de trombone. Vooral dat trombonegeluid voegt iets extra’s toe.
Aanvankelijk lijkt het optreden wat stroef te lopen. Laura en haar mannen zijn prima op elkaar ingespeeld maar het publiek moet echt overwonnen worden. Langzaam maar zeker lukt het de muzikanten het publiek mee te krijgen. Laura kan met haar paardenstaartjes en bril zo doorgaan voor de intelligente zus van Lisa Loeb, Karl en Steve zijn van die studentikoze types die je in elk Amerikaans universiteitsplaatsje tegen zou kunnen komen.
Voor deze show ligt de nadruk op de songs van de cd Carbon Glacier en van het onlangs opnieuw uitgebrachte The Triumphs and Travails of Orphan Mae. Het drietal speelt mooie uitvoeringen van ‘Cannon Fodder’, ‘Ether Sings’, ‘Snow Camping’ en vooral van ‘Rapture’. Om het geluid nog een extra laag te geven werken Laura, Steve en Karl ook met loops die ze ter plaatse maken, een beetje zoals we vorig jaar Andrew Bird en Gravenhursts Nick Talbot live ook zagen doen.
Na twee toegiften verlaten Veirs en haar mannen het podium, een enthousiast publiek achterlatend. Laura Veirs vertelt nog wel dat ze in augustus van dit jaar een nieuw album uit zal brengen. Laten we hopen dat ze ons land dan weer bezoekt voor één of meer optredens.
Het voorprogramma werd verzorgd door de jonge gastjes van de Noorse band Washington. Hun album A New Order Rising werd onlangs nog enthousiast ontvangen door de Nederlandse pers. Naast nummers van die cd bracht de band ook een uitstekende versie van Mark Lanegans ‘One Way Street’. Aan smaak ontbreekt het deze Noren dus niet. Live klonk de band als Saybia met americanatrekjes. Vooral de gitarist, een vent met een mooie kale kop, laat uitstekend spel horen op allerhande snaarinstrumenten.
Washington maakt een prima indruk, maar laat zoals het hoort de eer aan het hoofdprogramma om de show te stelen.
http://www.kindamuzik.net/live/diverse-artiesten/laura-veirs-washington/8909/
Meer Diverse Artiesten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/diverse-artiesten
Deel dit artikel: