Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Rilo Kiley begint zijn taak als voorprogramma van Bright Eyes als een professionele en ook een beetje zouteloze countryrockband. Het blijkt een valse start, want net op het moment dat 'Counting Crows met zangeres' zich toch wel sterk begint op te dringen komt de omslag. Pop- en vaudeville-invloeden komen de muziek binnen, mede dankzij de inzet van keyboards. Hierdoor wordt het allemaal wat speelser en dynamischer. Komt daarbij dat er uitstekend gemusiceerd wordt door een band die bestaat uit muzikanten die allemaal iets extra's kunnen brengen.
Visueel trekt zangeres Jenny Lewis alle aandacht. Met haar zeer royale, ietwat uitgezakte decolleté, ketting met gigantische gouden (goudkleurige?) hanger en witte laarsjes draagt ze het doorleefde vaudeville-element uit dat ook uit de muziek spreekt. Maar ook gitarist Blake Sennett heeft het nodige charisma. Zijn solonummer bewijst waarom hij ook een solocontract bij SubPop heeft. Eigenlijk is het zelfs jammer dat de groep zo weinig van zijn expressieve zang gebruik maakt. Desondanks overtuigt de band uiteindelijk behoorlijk, iets wat voor een voorprogramma van een grotere act meestal behoorlijk moeilijk is.
Als je het over expressieve zangers hebt, dan heb je het automatisch ook over Conor Oberst. Met zijn band Bright Eyes maakt het schriele wonderkind uit Omaha, Nebraska een soort indieopera: muziek die zo overdreven emotioneel is en waarvan de teksten zo in teenage angst gedrenkt zijn dat het tegen de hysterie aanzit. Als je er niet allergisch voor bent en je je er door kunt laten meeslepen, dan is Bright Eyes een emotionele achtbaanrit zonder weerga.
Maar in Tivoli komt het er allemaal niet goed uit. Belangrijkste oorzaak is dat de setlist niet goed is opgebouwd; er zit geen enkele flow in het concert. Tussen de nummers door moet er vaak en langdurig van instrumenten gewisseld worden. Dan blijkt Oberst voor iemand die zulke lappen van songteksten schrijft ook erg moeilijk uit zijn woorden te komen, met als dieptepunt een stamelend praatje over agenda's.
Oberst moet de kar ook helemaal alleen trekken, want Bright Eyes, de band, blijkt eigenlijk niet te bestaan. Waar bij Rilo Kiley duidelijk iedereen iets in te brengen had, daar wordt Oberst omringd door even degelijke als kleurloze begeleiders in ruitjesoverhemden, van wie alleen de trompettist nog wel eens de muzikale aandacht op zich weet te richten. Gelukkig geeft Oberst, als een nummer dan eindelijk op gang getrokken is, zich wel helemaal, waardoor het concert wel degelijk een aantal sterke momenten kent. De grootste uitschieter is daarbij 'Method Acting' van doorbraakplaat Lifted.
Voor een paar minuten krijgt de volledig uitverkochte Tivoli waarvoor het gekomen is en gieren we gezamenlijk langs de diepste diepten en hoogste toppen van de menselijk emotie.
» Bezoek Rilo Kiley’s website
» Bezoek Bright Eyes website
http://www.kindamuzik.net/live/diverse-artiesten/bright-eyes-rilo-kiley/8744/
Meer Diverse Artiesten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/diverse-artiesten
Deel dit artikel: