Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op Era, de vierde plaat van Disappears, kiest deze dreinende noiserockband uit Chicago meer dan ooit voor het neerleggen van unheimische sferen. Het viertal maakt daarmee een ideale soundtrack voor een nachtelijke spookrit door de krochten van een metropool. Het brengt de band binnen twee jaar terug naar Vera, om het niet heel talrijk opgekomen publiek een zeer geslaagd avondje muzikale suspense op een soms tergend hoog geluidsvolume te bezorgen.
Eraas komt uit New York en speelt - bijna in het donker - een interessante combinatie van minimal wave, tribale drums en postpunkgitaar. Toch zijn de inwisselbare nummers nog onvoldoende uitgewerkt om echt indruk te maken en is de hoge zang van de zanger tegelijkertijd blikvanger en achilleshiel.
Steve Shelley, drummer van Sonic Youth, heeft bij Disappears [foto] zijn drumstokken doorgegeven aan Noah Leger, die zich met kletterende precisiesalvo's een waardige vervanger toont. Gebleven zijn de verveelde klaagzang en de schurende nowavegitaar van Brian Case, het droge postpunkbasgepluk van Damon Carruesco en de van effecten doordrenkte, gierende kunsten van gitarist Jonathan van Herik.
De stap voorwaarts maakt de band met grimmige, machinale en soms metalig klinkende gitaarlijnen, die - in al hun krassende pracht - beelden oproepen van verstikkende steden vol verwrongen staal en onderhuidse dreiging. Disappears gooit hiertoe ruim veertig jaar dwarse gitaarmuziek op een hoop: de treiterende tegentonen van The Velvet Underground, het post-apocalyptische doemgeluid van Joy Division, of het dissonantenbal van Sonic Youth.
Gestut op dwingende, veelal motorikritmes houdt de band het spanningsveld het hele optreden op peil door nooit echt tot uitbarsting te komen. In plaats daarvan kiest Disappears voor de ingehouden melodieën, maar vaker nog voor herhaling en minimalisme om de duistere sfeer nog claustrofobischer te maken. Zoals in 'Ultra', prijsnummer van Era, waarvan de zaagtandgitaarsound in het kraakhelder afgestelde geluid aan beklemmende zeggingskracht wint.
De groep laat het doodleuk volgen door de topper van vorige plaat Pre Language, het al even mechanische en licht-psychedelische 'Joa'. Het blok van die twee nummers vormt een zinderend hoogtepunt van het concert; muzikale magie is dan niet ver weg. Wanneer Disappears het op een volgende plaat definitief over deze boeg gooit, verdient het een vollere zaal dan eentje die slechts gevuld is met een selecte groep liefhebbers.
http://www.kindamuzik.net/live/disappears/disappears-eraas/24510/
Meer Disappears op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/disappears
Deel dit artikel: