Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de categorie gehoorbeschadiging heb je aan Wolvon een hele aardige. De drie Groningers zijn inmiddels een gevestigde waarde in het Nederlandse gitaarlandschap en in eigen thuishonk Vera is het drietal bepaald niet zuinig met de decibellen. Het zit zo ergens tussen postpunk en noise in wat de band laat horen. Liedjes waaieren flink uit en leunen op een prettige hard-zachtdynamiek. Zanger-gitarist Ike haalt een behoorlijke bak feedback uit zijn gitaar en als tegenwicht zet hij daar mooie, dromerige zanglijnen tegenover. Het meest opvallende aan de set is toch rol van de nieuwe drummer die een veel directere speelstijl heeft dan zijn meezingende voorganger. Met zijn korte, rake klappen neigt het geluid van Wolvon veel meer naar punk en duistere jarentachtigherrie. Misschien is dat ietsje minder spannend, maar het is niets minder enerverend.
Ook Die Nerven zijn niet vies van een bak herrie. De Duitse band was afgelopen jaar een uitschieter op zowel Eurosonic als Into the Great Wide Open en Vera is inmiddels aardig volgelopen. Een substantieel deel van het publiek bestaat uit Duitse fans, die voor de gelegenheid de grens zijn overgestoken voor de in hun thuisland bijzonder populaire band. Zodra het drietal aftikt ontstaat er een feestje voor het podium, met een flinke moshpit en luidkeels meegebrulde songteksten. Eigenlijk wel grappig, want zo enorm vrolijk of toegankelijk is het geluid van Die Nerven nu ook weer niet. Met blikkerig, overstuurd gitaargeluid en doorhamerende ritmesectie klinken ze een beetje als de Duitse versie van Sonic Youth, met onbestemde en dreigende songs die in snauwend Duits worden gebracht.
Dat het zo goed werkt komt omdat de band, net als het grote voorbeeld uit New York, er enorm goed in slaagt om een balans te vinden tussen pop en experiment. Noise, pop en punk vinden elkaar in energieke, krachtige nummers die met veel beleving worden gebracht. De band heeft een verzameling aan uitstekende liedjes en altijd is er wel een popmelodie te ontwaren in de noisy gitaarherrie. Die balans, en het ogenschijnlijke gemak waarmee de band op het podium staat, verklaart het enthousiasme van de fans en zorgt voor een uitzonderlijk goed concert.
Natuurlijk moet het publiek wel af en toe op het verkeerde been worden gezet. Halverwege het opzwepende 'Der Letzte Tanzende' stopt de band met spelen en worden de aanwezigen tot stilte gemaand. Een protesterende bezoeker krijgt de middelvinger en grijnzend fluistert gitarist Max Rieger in de microfoon dat hij alles hoort wat er over de band gezegd wordt. Afsluiten doen Die Nerven met hun 'hit'. 'Angst' is een geweldig, gruizig gitaarpopliedje en het maakt het feest compleet, inclusief een bijna mislukte stagedive van een al te enthousiaste bezoeker. Daarna lijkt het drietal aan te zetten tot nog een liedje, maar dat wordt welbewust de fout in gestuurd en de band verdwijnt van het podium. Alleen drummer Kevin Kuhn blijft nog even, om een vrolijke a-capellaversie van 'Heal the World' te zingen.
http://www.kindamuzik.net/live/die-nerven/die-nerven-wolvon/26414/
Meer Die Nerven op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/die-nerven
Deel dit artikel: