• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

DeWolff / The Grand East

Alleen de neefjes vermaken zich bij DeWolff.
25 februari 2016, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Jaks Schuit

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 07 februari 2016

The Grand East mag openen voor DeWolff. In de eerste vijf minuten stopt het vijftal minstens vier nummers in een liedje en verandert ook nog een keer of vijf van ritme. De groep uit het oosten van Nederland speelt pubrock met een bijzonder hoog ADHD-gehalte. Zanger Arthur Akkermans gaat diep door de knieën bij een korte harmonicasolo en vraagt na minder dan twee minuten applaus voor een solootje van gitarist Nick Cival. Verder zien de binnendruppelende bezoekers bewegingen van Joe Cocker, het haar van Living Blues-zanger Nicko Christiansen en ze horen luid, vooral heel luid de stem van Akkermans. Een van de aankondigen van de zanger is historisch. "We verdienen nog steeds geen geld met muziek en dat is superkut." Daarna zet de groep weer een nummer met veel te veel ideeën en tempowisselingen. Voor The Grand East zou de kwaliteit omhoog kunnen gaan als de groep zich zou beperken tot één idee per compositie.

De opkomst van DeWolff [foto's] is wonderschoon. Zanger Pablo van de Poel kijkt vol ongeloof naar het intussen afgeladen Paradiso, zegt niets en loopt een halve minuut heen en weer, maakt een danspasje en kijkt nog eens rond. Drummer Luka van de Poel en organist Robin Piso zitten achter hun instrument en kijken naar de massa mensen in afwachting van het concert. Een prachtig, bijna stil en ontroerend begin. Het feestje bij de release van album Roux-Ga-Roux kan beginnen.

Vanaf opener 'Black Cat Woman' kronkelt een fotograaf zich in de vreemdste bochten over het podium om alles vast te leggen. Basgitarist Joep Bollinger en percussionist Marnix Wilmink spelen mee, terwijl voor 'Sugar Moon' twee zangeressen het podium op wandelen. Pas bij 'Northbound', het vijfde nummer van de set, staat het trio DeWolff op het podium. Het publiek heeft een overrompelende opening van zeker twintig minuten voorgeschoteld gekregen.

Om onduidelijke redenen is er midden in 'Northbound' een drumsolo en dat haalt de vaart uit het concert. Bij DeWolff, het is uiteindelijk een trio, volgt er daarna een gitaarsolo en een orgelsolo. Het is een hoop gepiel, klinkt wat psychedelisch, maar vooruit. De opgewekte toeschouwer denkt dit achter de rug te hebben en door te kunnen met de vaart, de snelheid en de kwaliteit van de eerste vier nummers.

Die gedachte is verkeerd. Het trio DeWolff en wat vrienden vieren de volgende twee uur een releaseparty, maar vergeten de verschenen bezoekers. Voor in de zaal staan wat mensen te bewegen, maar verder staat iedereen in Paradiso stil. Er wordt na elk nummer trouw geklapt, maar alleen negen of tien mensen voor het podium bewegen wat. Dansen? Nee, bewegen! Familie? Misschien wat neefjes van het trio.

Dertien of veertien nummers later wordt afsluiter 'Love Dimension' ingezet. Bezoekers herkennen het nummer en er gaat een korte golf van enthousiasme door Paradiso. Middenin het nummer zet Robin Piso een orgelsolo in en ook drummer Luka wil nog even soleren. Het enthousiasme rolt met grote snelheid de zaal uit. Paradiso valt tijdens dit achttiende nummer volledig stil. Zelfs de neefjes bewegen niet meer. Pablo van de Poel heeft voor zoveel ongemak de ultieme oplossing. Hij vraagt bezoekers op het podium. De neefjes zijn er als de kippen bij en beklimmen het podium. Tientallen fans volgen. Op het podium staan DeWolff, een gastbassist, een percussionist, twee zangeressen, de kronkelende fotograaf en een kleine menigte mensen waarvan een flink aantal het kampioenschap luchtgitaarspelen wil winnen.

Als toegift volgen twee nummers. In 'Don't You Go up the Sky' wordt Pablo van de Poel heel even crowdsurfer. Tot het laatste tiende en laatste neefje wordt hij gitaarspelend omhoog gehouden en keurig teruggezet op het podium. Concertafsluiter 'Gold and Seaweed' is, zo meldt Pablo van de Poel, de eerste song die de groep ooit speelde. Het is een compact rocknummer en heeft geen minutenlange solo's. Een groot gedeelte van het publiek in Paradiso lijkt gewekt te worden uit een lang en verveeld wachten. Massaal gaan de handen op elkaar en krijgen de neefjes eindelijk versterking op de dansvloer. Het laatste nummer van het feestje heeft de kwaliteit van de eerste twintig minuten.

Na het concert mag het publiek handtekeningen laten zetten op Roux-Ga-Roux. De prijs in Paradiso is vier euro hoger dan de prijs in de winkel. Het is geen kniesoor die naar de reden van deze prijsverhoging vraagt en geen antwoord krijgt.

http://www.kindamuzik.net/live/dewolff/dewolff-the-grand-east/26525/
Meer DeWolff op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dewolff