Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ruim dertig jaar geleden speelde neofolkband Death in June voor het laatst in Nederland. Voor de fans was de band sindsdien alleen in duistere holen in de ons omringende landen te zien. Menig optreden van Death in June werd op het laatste moment onder druk van protesten tegen de vermeende fascistische inslag van de band afgelast. Veel bezoekers geloven dan ook pas dat het concert in Utrecht daadwerkelijk doorgaat als frontman en enig vast lid Douglas Pearce het podium betreedt.
De Italiaan Simone Salvatori opent de avond met melancholische martialfolkliedjes, terwijl op het scherm achter hem de filmklassieker Mamma Roma wordt vertoond. Salvatori lijkt onder de indruk van de respons en speelt, ondanks wat slordigheidjes, een overtuigende set waarin 'I Walk the (Dead)line' van zijn band Spiritual Front een hoogtepunt is.
Na een korte pauze speelt pianist Miro Snejdr een aantal instrumentale stukken van Death in June, om vervolgens Douglas Pearce te begeleiden op accordeon. Pearce zelf oogt bij opkomst als een troubadour in hobbitkleding en draagt zijn beruchte uitdrukkingsloze masker en kap. De camouflagekleuren geven hem volgens eigen zeggen de mogelijkheid onzichtbaar te blijven, maar de bezoekers weten genoeg.
Tijdens een tweede korte set, waarin Snejdr wordt ingeruild voor percussionist John Murphy, laat Death in June zich van zijn meest intense kant horen. Met enkel trommels en percussie als begeleiding, straalt een enorme kracht van het podium af. Het beoogde effect wordt enigszins tenietgedaan als Pearce verstrikt raakt in zijn chimesstandaardje, maar hij trommelt onvermurwbaar verder. Als vervolgens letterlijk het masker afgaat, is het gedaan met het uiterlijk vertoon en draait het alleen nog om de liedjes. De regenboog- en bandlogovlaggen zijn nog slechts symbolische voetnoten, terwijl de muziek triomfeert.
De wat ongemakkelijke sfeer die aan het begin van de avond nog duidelijk voelbaar is, verdwijnt als sneeuw voor de zon als Death in June een dwarsdoorsnede uit ruim dertig jaar repertoire speelt. Er is ruimte voor verzoekjes en fanfavorieten als 'Tick Tock', 'Little Black Angel' en 'Rose Clouds of Holocaust' komen in hoog tempo voorbij. Met de toegiften 'Heaven Street' - in 1981 de eerste single van de band - en het beladen 'C'est un Rêve' komt na twee uur een eind aan een optreden, wat gezien de geschiedenis van de band als historisch kan worden bestempeld. Death in June in een mainstream popzaal in Nederland. Wie had dat ooit kunnen denken?
Foto's van Gerard Boekestein
http://www.kindamuzik.net/live/death-in-june/death-in-june-simone-salvatori/24586/
Meer Death In June op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/death-in-june
Deel dit artikel: