http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

De Staat / The Death Letters

Overtuigende double bill.
19 februari 2009, Rotown, Rotterdam

Tekst: Hans Vrijmoed

Publicatiedatum: 22 februari 2009

"Jij bent twee keer zo oud als die drummer", wijst een collega van de verslaggever met een grote grijns naar het podium. De opmerking was de afgelopen maanden een paar keer pijnlijk raak bij optredens van een nieuwe lichting opwindende bands die nog maar net legaal aan het bier mogen; Daily Bread, Sheriff of Hong Kong en The Death Letters [foto links]. De laatste toeren samen met de grootste Nederlandse hype in tijden langs het clubcircuit.

Slechts enkele weken na het sterke optreden op Noorderslag blijken drummer Victor Brandt en zanger/gitarist Jordi 'Duende' Ariza Lora nog veel harder te kunnen vlammen dan destijds in Groningen. Vooral Duende spat van het podium; wild springend of met een waas voor z'n ogen als hij woest hoofdschuddend z'n gitaar geselt. De originaliteitsprijs zullen ze er voorlopig niet mee winnen, maar met zo'n imponerende liveact is er niemand in Rotown die daar om maalt. De mannen van De Staat staan in de coulissen en zien dat het goed is, net als de trotse ouders bij de merchandise.

Na alle Queens of the Stone Age-vergelijkingen verwacht je bij De Staat [foto boven] een dergelijk plaatje aan doorgesnoven types op het podium, maar deze Nijmegenaren kun je rustig aan je schoonfamilie voorstellen - misschien dat het huidige succes ook aan die frisse uitstraling is te danken? De grijns op de gezichten van Torre Florim en co. lijkt na elk liedje breder te worden als het aanvankelijk afwachtende publiek zich al snel gewonnen geeft.

Overschat en doodgeknuffeld of niet, zelfs de grootste scepticus moet toegeven dat hier een liveband van formaat staat - met dank aan de enorme reeks optredens die de groep de afgelopen twee jaar al heeft afgewerkt, nog ruim voordat het mediacircus losbarstte. Geen routineus nagespeelde plaat, maar een sterk opgebouwde set vol eerlijk zweet. Bovendien een leuke gastrol van Elle Bandita bij de radiosingle, mooie ska-breaks in 'Blind My Baby', goed gevonden overgangen tussen verschillende nummers en een spannend outro van afsluiter 'I Am Here To Lose Control' - band en zaal zijn even helemaal stil voordat de gitaren weer voluit gaan.

In de toegift volgt nog een nieuw nummer en een ijzersterke versie van 'Wait for Evolution' voordat de band definitief afzwaait. Benieuwd hoe beide bands nog verder zullen evolueren. In de tussentijd is het dienblad vol champagneglazen richting de backstage dik verdiend.

Foto De Staat door Katerina Plevkova.