• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

An Interactive Evening with David Bowie

Alsof je er zelf bij was. Bijna dan, bijna.
08 september 2003, De Melkweg, Amsterdam (NL)

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 30 september 2003

Natuurlijk weet ik dat je compleet voor joker staat. En toch hè? Toch! Na het wonderschone 'Bring Me The Disco King' klap ik onwillekeurig kort maar krachtig onder een iel gejoel in mijn handjes. Maar waarom is het dan zo gek om na een prachtig nummer je waardering te laten blijken in een concertzaal?

David Bowie staat erom bekend niet vies te zijn van moderne media; iets wat bijvoorbeeld mooi duidelijk wordt in zijn omarming van het Internet met zijn website Bowienet. Voor de "advance listening party" voor de nieuwe plaat Reality is ook niet zomaar een zaaltje gehuurd waar over de PA een promo-exemplaar gedraaid wordt. Nee, met Bowie is het natuurlijk weer iets speciaals. Heel bijzonder zelfs. Want via een live satellietverbinding wordt in real time een concert uit de Londonse Riverside Studios direct doorgestuurd naar zalen en bioscopen in meer dan 60 landen; de meeste echt live, dan andere wegens tijdverschil ietsje later. Met andere woorden: in de Oude Zaal van De Melkweg sta ik een kleine twee uurtjes naar een scherm te kijken. En te klappen…

Veel groepen spelen kleinschalige private zogenaamde dress rehearsels of warm up dates voor een grote tournee. Bowies Riverside Studios show was een echte opwarmer. De band speelde de nummers met flair en panache, maar Bowie zelf moest nog wel eens volgens het Lou Reed-syndroom zijn eigen(!) teksten aflezen. Toch kwam Reality live al prima uit de verf. Met als hoogtepunten: de Jonathan Richman-cover 'Pablo Picasso', het kippenvelopwekkende 'The Loneliest Guy', de prima single 'New Killer Star' en de afsluiter 'Bring Me the Disco King'.

Na een krap uurtje was de nieuwe plaat gespeeld en volgde een waar Eurovisiemoment in de hilarische, door Jonathan Ross gepresenteerde Q&A-sessie. De techniek staat voor niets, wanneer wordt geschakeld met een paar zalen waar vragenstellers live hun ei kwijt kunnen. Jammer alleen dat de geluidsmensen her en der geen kaas hebben gegeten van het principe van feedback. In de Melkweg zette men gelukkig wel het zaalgeluid uit toen de vragenstelster aan de beurt was; een gevaarlijke echospiraal voorkomend. Mooi is dan ook het moment waarop via London een Noor de woorden: "This is Oslo calling" spreekt. Het wachten lijkt op de results from the Norwegian jury. Maar niet deze avond. Bowie krijgt een paar onzinnige vragen voorgeschoteld, maar vertelt ook geanimeerd over zijn voornemen om Boeddhistische monnik te worden (jaren geleden, tijdens zijn Berlijnse periode) en kiest Never Let Me Down als het album dat hij het liefst uit zijn catalogus zou deleten. En passant leren we verder nog dat Bowies roman er waarschijnlijk nooit zal komen; de man komt qua fictie niet veel verder dan 4 of 5 pagina's. Al met al vormen de in vreselijk trendy latex jasje en CBGB's T-shirt gestoken Ross en de never ageing Bowie een komiek duo dat een vermakelijk showtje opvoert.

Daarna is het weer de beurt aan de muziek. Via Bowienet hebben fans hun Top 3 kunnen opgeven. Opvallend genoeg bevat deze, in omgekeerde volgorde: 'Hello Spaceboy', 'Fantastic Voyage' en 'Hang On to Yourself'. Als Bowie woord houdt en tijdens de Reality-wereldtournee (die op 15 oktober ook ons land zal aandoen in de Rotterdamse AHOY) niet alleen veel nieuw materiaal en het toch mindere Heathen-album, maar ook een selectie uit het oude (hit)werk zal spelen, kunnen daar nog wel eens mooie verrassingen tussen zitten. Aan het eind van deze luistersessie is het wel vreemd dat Bowie met een back-catalogue om U tegen te zeggen, na een paar zwakkere broeders van Heathen eindigt met een reprise van de nieuwe single: het openingsnummer 'New Killer Star'. Daar had toch meer ingezeten David!

De hypermoderne satellietlijn stelt Bowie in staat om in bioscopen zelfs in glorious 5.1 surround geluid en elders via de normale PA een concert te geven, zonder fysiek aanwezig te zijn. Meesterproducer Tony Visconti zelf was verantwoordelijk voor de uitgezonden eindmix die dan ook fabelachtig strak klonk. En zo kon iedereen niet alleen alvast genieten van de nieuwe nummers (als het internet niet al zijn werk gedaan had), maar ook nog een mooi voorproefje krijgen van de nieuwe Bowie-band (met Mike Garson op toetsen!). Een luistersessie als deze is niet alleen een geslaagd experiment, maar maakt in één klap nieuwsgierig naar Reality en de nieuwe live-shows. Deze interactieve avond met David Bowie liet weer eens zien dat Bowie nog steeds niet over and done with is. Hij vindt altijd weer een nieuwe weg, een nieuwe invalshoek. Een bijzondere avond met een uitzonderlijke artiest. Alsof je er zelf bij was. Bijna dan, bijna.

http://www.kindamuzik.net/live/david-bowie/an-interactive-evening-with-david-bowie/4105/
Meer David Bowie op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/david-bowie