• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Woven Hand

Hypnotiserende show in duivels tempo.
25 september 2012, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Jeannine Brand

Beeld: Niels Vinck

Publicatiedatum: 30 september 2012

Wie twee jaar geleden Woven Hand in Paradiso zag, staat voor een verrassing. Frontman David Eugene Edwards speelde toen, begeleid door zijn banjo, rustige en ingetogen nummers, waarbij hij zijn teksten bijna prevelde. Twee jaar later, begeleid door oud-gediende drummer Ordy Garrison en nieuwe aanwinsten bassist Gregory Garcia Jr. en gitarist Chuck French, zet de band een veel steviger geluid neer, dat zijn nieuwe album The Laughing Stalk kenmerkt.

Edwards is getooid met cowboyhoed en veer. Maar de stevige nummers van het nieuwe album The Laughing Stalk in de eerste helft van het concert staan ver van het donkere americanafolkgeluid waar Woven Hand ooit bekend mee werd. Het openingsnummer 'Glistening Black' zet de toon: met de onafgebroken harde mokerslagen van Garrrison, het harde en dynamische gitaarspel van French en Edwards en de zware baslijnen van Garcia Jr. heeft het optreden bijna iets militants. Opvolger 'Closer' refereert niet alleen aan het gelijknamige Joy Divisionalbum, maar is ook een muzikaal eerbetoon aan de band, een van de grote inspiratiebronnen van Edwards.

Als bezeten cowboys op een hellevaart door een donkere woestijn bevolkt door demonen, werkt de band zich door de setlist heen. De stevige geluidsmuur wordt het hele concert bijna onafgebroken voortgezet en doet bij vlagen aan het geluid van Swans denken. Ook klinken in het onheilspellende geluid echo's van een band als Bauhaus, niet in de laatste plaats door het bezwerende stemgeluid van Edwards. Van het optreden gaat een hypnotiserende werking uit. De bandleden, met Edwards met gesloten ogen voorop, gaan volledig op in hun muziek. Ze spelen uiterst geconcentreerd en zijn uitmuntend op elkaar ingespeeld. Knap, want zo lang doen nieuwkomers French en Garcia Jr. nog niet mee.

Alleen als de frontman zijn banjo pakt en de rustigere nummers 'Sinking Hands' en 'Kingdom of Ice' speelt, wordt de helletocht even op pauze gezet en zijn er iets kalmere en meer ingetogen momenten. Om met een snoeiharde versie van Laughing Stalknummer 'King O King' weer stevig knallend voor de toegift het podium te verlaten. De afsluiters, oudgediende 'Kicking Bird' en nieuwkomer 'As Wool', worden ook weer stevig neergezet.

Paradiso is vanavond getuige van een geweldige show van een band die grenzen durft te verleggen, fans uitdaagt en zijn nieuwe album uiterst krachtig en dynamisch neerzet. Magisch en hypnotiserend en in een duivels tempo. Wie niet bij deze overtuigende hellevaart was, heeft echt iets gemist.

http://www.kindamuzik.net/live/dave-eugene-edwards-woven-hand/woven-hand-543/23253/
Meer Dave Eugene Edwards & Woven Hand op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dave-eugene-edwards-woven-hand