• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Danko Jones / Brant Björk & the Bros

Tijd voor nieuwe trucs.
24 maart 2006, Tivoli Oude Gracht, Utrecht

Tekst: Martÿn ter Haar

Beeld: Martijn Booij

Publicatiedatum: 27 maart 2006

Wat is het toch met die wollen mutsjes van Brant Björk & The Bros? Oké, het is koud voor de tijd van het jaar, maar onder de hete lampen van Tivoli lijkt het me aan de broeierige kant. Als het ding dan ook nog voor je ogen zakt tijdens een gitaarsolo zou dat voor mij helemaal een reden zijn om het geval af te gooien. Zo niet de heer Björk en zijn gitarist. De bassist heeft er geen, maar die staat dan weer het hele concert met zijn brede rug naar het publiek toe.

Gelukkig zetten de stoners wel een goede show neer. Björk heeft zo langzamerhand geleerd dat hoe minder pogingen tot ‘zingen’ hij doet en hoe meer hij de hypnotiserende grooves de ruimte geeft, hoe beter het concert wordt. Het is ook allemaal een stuk losser en soepeler dan een aantal jaren geleden, toen de groovemachine nog wel eens het hele concert bleef sputteren.

Danko Jones maakt de omgekeerde ontwikkeling door: van de regelrechte sensatie die de Canadees met de stierennek een paar jaar geleden was, is hij inmiddels afgezakt tot een routineuze showman. Met het uitkomen van Sleep Is the Enemy heeft de kleine man met de grote bek wel weer wat nieuws om te laten horen, waardoor het concert niet meer zo voorspelbaar is als op het einde van de We Sweat Blood-periode. Daar staat tegenover dat Jones superdrummer Damon Richardson heeft ontslagen en dat vervanger Dan Cornelius duidelijk van een minder kaliber is. Een dronken(?) toeschouwer meent dit ook luidkeels te moeten verkondigen tussen twee nummers door. Cornelius kijkt er wat beteuterd bij en Jones knapt bijna uit zijn vel. Het is de enige emotie die niet gespeeld is.

De waardering voor Danko Jones begint zo langzamerhand wel heel erg afhankelijk te worden van het aantal keren dat je de man aan het werk hebt gezien. Op het onderdeel 'zaal plat krijgen met snedige praatjes' is de man nog steeds onovertroffen en de simpele hardrock is altijd doeltreffend, zelfs als het iets minder strak wordt gespeeld. Maar na twee of drie optredens – en met het tourschema van Jones is dat aantal niet moeilijk te halen – is de truc wel duidelijk en gaan de wéér op precies dezelfde manier uitgevoerde uitsmijters ‘Love Is Unkind’ en ‘Bring on the Mountain (Become the Mountain)’ vervelen. Zou die man het zelf nou niet helemaal zat worden om zichzelf aan het einde van elk concert in het gezicht te slaan?

http://www.kindamuzik.net/live/danko-jones/danko-jones-brant-bj-rk-the-bros/12357/
Meer Danko Jones op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/danko-jones