• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Dance Valley 2006

's-Lands grootste dancefestival ondanks vele publiekstrekkers lang niet uitverkocht.
14 juli 2006, Festivalterrein Spaarnwoude, Velsen

Tekst: Panos Apostolidis

Beeld: Panos Apostolidis

Publicatiedatum: 21 juli 2006

Minstens 30 graden celcius, dik 55 duizend feestgangers, geen noemenswaardige incidenten en acht ontslagen. Spaarnwoude stond twee dagen in het teken van ‘s-lands grootste dancefestival: Dance Valley 2006. KindaMuzik was erbij...

Ondanks tegenvallende bezoekersaantallen spreken organisatie, politie en het gros van de bezoekers van Dance Valley, dat 14 en 15 juli in Spaarnwoude werd gehouden, van een geslaagde 'Weekender’. Het zijn vooral de gevestigde namen, de goedgeluimde festivalgangers en het zinderende zomerweer die dit tweedaagse evenement, dat qua programmering weinig écht verrassends onder de zon had, toch nog tot een succes maakten.

Hoewel vrijdag het meest tegenvalt, is het voor de festivalgangers daarentegen een mooie dag om zich te oriënteren. Omdat het met vijftien duizend bezoekers nergens erg druk is, kan men zich relaxed en gemakkelijk voortbewegen tussen de twaalf verschillende area’s en eet- en drinkkraampjes op het terrein dat vanwege de geringe kaartverkoop dit jaar is verkleind.

Topper
Absolute topper op vrijdag is Danny Tenaglia. Hij is een degelijke opwarmer van het festival en trekt met zijn goed opgebouwde zes uur durende set het meeste publiek. Maar ook in de Hard Area wordt er heel wat afgehakt en -gestampt op de hard- en jumpstyle van onder meer Lisa Lashes en JP. Van de buitenarea’s krijgt de Redbull - ofwel de Break Area het meeste gevolg.

Klapstuk van de avond is toch wel de slotact: The Prodigy. Hun anderhalf uur durende optreden is waar veel festivalgangers -voornamelijk dagkaarthouders- zijn gekomen. Zij krijgen waar voor hun geld: twee Britse helden met hits als 'Firestarter', 'No Good', en 'Smack My Bitch Up', die al rennend en springend over het podium hun oude ‘klappers’ boven de zware bas uit de uitzinnige menigte in proberen te schreeuwen. Sommige fans vinden dit tafereel reden zich hardop af te vragen of het wel verantwoord is wat er zich voor hun neus afspeelt: 'Ongelooflijk! Twee bejaarden die zo aan het springen zijn in een bloedhete tent Dat kan toch niet! Straks begeeft hun hart het nog!’.

Global Area
De zaterdag heeft meer in zijn mars. Meer grote namen en vooral in de Global Area, dit jaar gehost door Carl Cox, staat een stevige programmering. Terwijl de rijen voor de ingang van het terrein zichtbaar groeien en het langzaam drukker wordt, luidt DJ Hall, de dag subtiel in. Hierna is het de breedlachse Jack de Marseille [foto] die het technominnende publiek op een swingende Franse sound trakteert. De tent stroomt pas echt vol als Monika Kruse onder luid gejuich het podium bestijgt. Behalve haar beeldige verschijning heeft zij maar één plaat nodig om het publiek voor zich te winnen.

Vele climaxen
Een makkie is het daarna voor Christian Varela. Wanneer deze Spaanse dj, bekend om zijn opzwepende tribal geluid, de naald overneemt en op zijn eerste plaat legt, is het publiek al goed opgewarmd en volledig bespeelbaar. Het duurt dan ook niet lang voor Varela de schuif van de pitch hoorbaar maar meesterlijk ter hand neemt en zijn set naar één van de vele climaxen brengt.

Teleurstellend is het optreden van Michel de Hey, één van de vele Rotterdammers op het programma. De populaire De Hey vindt het maken van een show belangrijker dan een strakke mix en ook zijn plaatkeus laat veel te wensen over: Veel oude dijenkletsers en weinig vernieuwends, wat best jammer is voor een dj uit een stad die bekend staat om zijn eigen(wijze) geluid.

L.E.F
Wat dat betreft is de eveneens Rotterdamse dj Ferry Corsten met zijn eigen tent L.E.F. (Loud Electronic Ferocious) meer representatief voor zijn stad, ook al is het voor een mager publiek. Hij en aanstormend talent als Ronald van Gelderen en Judge Jules weten daar met een experimentele mix van progressive, trance, techno en minimal de juiste snaar te raken en de boel in beweging te houden.

Hoewel Dance Valley niet de naam heeft trends te zetten, kunnen ook echte muziekliefhebbers en liefhebbers van electro, breaks en andere vernieuwende muziek hun hart, zij het in beperkte mate, ophalen. Hiervoor moeten ze wel genoegen nemen met een plek in de brandende zon, daar acts als Dr Lektroluv grotendeels buiten staan geprogrammeerd. Wellicht dat het geringe animo daarmee is te verklaren. Dit geldt overigens niet voor het buitenpodium Subliminal Sessions Area, waar Scott Mac & Mac Zimms en Erick Morillo op een grote dansende menigte mogen rekenen.

Qua nachtprogramma bood Dance Valley, behalve de verrassende en experimentele Silent Disco, niet veel soeps. Toch is het niet moeilijk de feeststemming erin te houden bij de vrij onkieskeurige en zeer makkelijk te vermaken nachtbrakers: het eindeloos herhalen van de Sensation White Edition-cd is voldoende om de gasten van het vierentwintiguurscafe, waar alleen campingasten worden toegelaten, het gevoel te geven in een grote populaire club te zijn. Tafels worden beklommen en gebruikt als dansvloer terwijl het bier opnieuw rijkelijk vloeit.

Opvallend is wel dat de camping dun bevolkt is. Het terrein staat lang niet vol en bijna de helft van de Heinekententen is niet verhuurd en dus onbemand. Slechts enkele duizenden campingkaarten zijn verkocht, grotendeels aan buitenlandse toeristen als Engelsen en Duitsers die in groepen en per touringbus zijn gekomen. Hieruit valt rustig te concluderen dat dit festivalpubliek geen behoefte heeft aan een meerdaagsfestival óf dat de ongelukkig gelozen datum - tegelijk met Extrema en 5 Days Off - voor de nekslag heeft gezorgd.

Minpunten
Een veelgehoorde klacht is ook dit jaar weer dat alles ontzettend duur is. De verschillende en vooral ook dure eet- (10 voor 10 euro) en drinkbonnen (9 voor 10 euro) moet men op aparte plekken mijlenver uit elkaar kopen. Ze vervolgens verzilveren kost een vermogen in relatie tot wat men er voor krijgt. Zo kost een gemiddeld broodje vier bonnen en een lauw plastic flesje Heineken (33 cl) eveneens vier bonnen. Groot minpunt is ook de schaarse toiletten die slechts op uithoeken van het terrein te vinden zijn. Dit zorgt al gauw dat de mannelijke bezoekers zelf 'toiletten' aanwijzen om hun blazen te legen, zoals de hekken langs de paden tussen de verschillende podia daarvoor veelvuldig gebruikt worden.

Toch heeft het schamele ‘succes’ van dit jaar niet kunnen voorkomen dat acht van de twintig organisatieleden daags na afloop van het festival hun ontslag is aangezegd. De geringe kaartverkoop -15 duizend op vrijdag en veertig duizend op zaterdag- zou te wijten zijn aan ‘kermistoestanden’ en ‘wanbeleid’. “We zijn bij lange na niet uitverkocht”, aldus een teleurgestelde organisator op de ledensite van UDC. Of Dance Valley volgend jaar weer als een ‘Weekender’ wordt neergezet is afwachten geblazen. Voorlopig heeft UDC nog genoeg te evalueren.

http://www.kindamuzik.net/live/dance-valley/dance-valley-2006-update/13447/
Meer Dance Valley op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dance-valley