http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dan Stuart / Tom Heyman / Fernando
Dan Stuart telt ironisch zuchtend tot negenentwintig.
02 maart 2016, Tolhuistuin, Amsterdam
Tekst: Jaks Schuit
Beeld: Peter
Publicatiedatum: 06 maart 2016
"Eighteen,ʺ zegt Dan Stuart met een zucht, "yesterday we played for a thousand people in England." Dan Stuart telt het aantal bezoekers in de zaal met ironie. Green on Red was de groep waarmee hij meer dan dertig jaren geleden kleine triomfen vierde. De Amerikaan was wereldberoemd en dan vooral in Nederland. Stuart zegt dat er een show van twee uur zonder pauzes zal volgen en tot besluit van de avond zullen de drie aanwezige muzikanten wat nummers samen spelen. Hij kijkt nogmaals de zaal in, schudt zijn hoofd en kondigt Fernando [bovenste foto] aan.
Fernando Viciconte brengt onder de naam Fernando langspelers uit. Hij debuteerde in 1998 met Old Man Hotel. Leave the Radio On verscheen in 2015. Peter Buck (R.E.M.) en leden van Richmond Fontaine vervullen gastrollen. Op het podium speelt Fernando een ingetogen set. Opvallend is dat in de folkrocknummers kleine versnellingen te horen zijn. Hij sluit af met de cover 'Angel of Death' van Hank Williams. Fernando is een muzikant die doet denken aan Bon Iver en inderdaad Hank Williams. Viciconte zingt intelligent teksten, heeft een zuivere stem en schrijft prachtige melodieën. Een prima opener van een avond muziek met wortels in de Amerikaanse rock- en folkmuziek.
Stuart begeleidt daarna Tom Heyman [foto hierboven] naar het podium. Hij telt opnieuw en komt tot zesentwintig bezoekers. Hij vertelt over de tournee, strooit met anekdotes en stopt pas als Heyman hem onderbreekt. "I'm Tom Heyman and I'm an alocholic", grapt de Amerikaan. Hij speelt een set met folknummers van het onlangs verschenen Ballads, Blues and Union Dues. Hij refereert na acht nummers aan de groep Go to Blazes. Twintig jaren geleden was hij op pad met dit gezelschap. Heyman noemt Rockpile en Status Quo als invloeden en weet waarom de groep niet succesvol was. Go to Blazes had vooral fans die niet naar concerten kwamen. "Why should I pay for something if I can see a monkey fuck a football for free", zegt hij met de nodige spot over de altijd afwezige fans om af te sluiten met een nummer van de groep.
"In rugby always the knee, in tuning always the B." Dan Stuart [foto's hieronder] stemt zijn gitaar, praat over de uitstekende akoestiek in de zaal en roemt na een verhuizing naar Mexico City het warme klimaat daar. "This guitar feels like an icecube." Stuart opent met 'Over My Shoulder'. Het is een nummer van de onlangs verschenen langspeler Marlowe's Revenge. Stuart contacteerde en contracteerde de Mexicaanse groep Twin Tones voor de opnames in de studio. In Amsterdam begeleidt Heyman solerend de nummers. 'The Whores Above' is het volgende nummer van de langspeler. Stuart is uitstekend bij stem en heeft duidelijk plezier op het podium. "Twentynine," meldt hij, "when the next visitor comes in we're all gonna stand up and applaud."
Dan Stuart werd bekend met Green on Red. De groep uit Los Angeles speelde in 1980 de eerste concerten en vermengde rockmuziek met blues en folk. De nummers werden besprenkeld met veel whisky en gemaakt na het genot van veel geestverruimende middelen. Stuart grapt naar de aanwezigen dat iedereen is gekomen voor nummers van Green on Red. Hij stemt zijn gitaar en herinnert zich een optreden op Parkpop in 1988. Na twee nummers verliet de groep het podium, vertelt hij. Voor het optreden deed de groep zich in de kleedkamer tegoed aan een heuvel cocaïne. "What did they expect? A group of junkies." In werkelijkheid speelde de groep vier nummers alvorens van het podium te strompelen. "MOJO was not pleased", sneert Stuart en hij zet 'Gravity Talks' van de groep in.
Stuart nodigt Fernando uit op het podium en het trio vervolgt het optreden. 'Time Ain't Nothing' van Green on Red is het afsluitende nummer. Stuart bezingt een carrière van meer dan vijfendertig jaren in een nummer van minder dan vier minuten. "Walking down dusty roads. (...) Thinking about people past." Stuart is allesbehalve stoffig. Hij besluit een prachtig optreden met Heyman en Fernando voor negenentwintig toeschouwers. "No, no, we don't do encores", zijn de laatste woorden voor hij van het podium stapt en een biertje opent.
http://www.kindamuzik.net/live/dan-stuart/dan-stuart-tom-heyman-fernando/26570/
Meer Dan Stuart op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dan-stuart
Deel dit artikel: