• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

At No Bikini Beach

Kort, maar erg krachtig!
08 april 2006, Vera, Groningen

Tekst: Lennard Dost

Publicatiedatum: 12 april 2006

Ze stonden al twee keer eerder in de Vera kelderbar, de mannen van At No Bikini Beach, het instrumentale nevenproject van Feverdream-gitarist/zanger Rene van Lien, Feverdream-drummer Arnold van de Velde en Mono-zanger/gitarist Bart Hoevenaars. Om het verwarrend te maken nemen ze bij At No Bikini Beach respectievelijk de bas, gitaar en drums voor hun rekening.
At No Bikini Beach komt uit de Rotterdamse indiescene en werd drie jaar geleden als hobbyproject opgestart met het idee eens een ander instrument te proberen. Dat beviel kennelijk zo goed, dat al snel werd besloten om door te gaan.

Als je At No Bikini Beach niet kent, zou je denken dat de sound nauw moet aansluiten bij de emo-noise van Feverdream en Mono. Dat blijkt een misvatting. At No Bikini Beach speelt namelijk geen liedjes met kop en staart, maar stukjes muziek die hun oorsprong lijken te vinden in oefenruimtejams. De akoestisch klinkende elektrische gitaar die korte, funky gitaarriffs speelt, wordt bij At No Bikini Beach ondersteund door een vette, groovende bas en langzaam naar een climax toewerkende drumpartijen.

Wie de Rotterdammers eerder aan het werk heeft gezien, weet dat ze af en toe rare outfits dragen. Zo speelden ze eens in museum Boijmans van Beuningen op een feest van de Willem de Kooning Academy for Art and Design terwijl op Barts bovenlijf een soort Maria met daar omheen allerlei spijkers was getekend, Rene een leren SM outfit aanhad en Arnold gekleed ging in een soort pluchen gezwel.
Zo bont maken ze het dit keer niet: in Vera zijn ze ‘slechts’ vermomd als verlopen superhelden. Denk aan die rare gast uit de clip van 'Kryptonite' van 3 Doors Down, maar dan met minder glamour.
Een van de diehard fans lijdt klaarblijkelijk aan een gebrek aan aandacht en heeft zichzelf daarom gepromoveerd tot danser. Door zijn postuur en moves heeft hij wel iets weg van voormalig Prodigy-danser Leroy. Niet dat At No Bikini Beach dit soort gimmicks nodig heeft, want ook zonder outfit en danser is dit momenteel een van de leukste bands uit de Nederlandse indiescene.

Het enige wat je vanavond zou kunnen aanmerken op At No Bikini Beach, is dat de interactie met het publiek er wat bekaaid vanaf komt - al krijgt voormalig Downstage-programmeur Arnoud Heikens nog een kus van Rene, waarschijnlijk als dank voor zijn steun door de jaren heen - en dat de gitaar in het begin iets te zacht staat, maar dat mag de pret niet drukken.
At No Bikini Beach kwam, zag en overwon. Na amper drie kwartier is het optreden alweer voorbij. Veel te snel naar de zin van het publiek, dat daarom vraagt om meer. Waarom daar geen gehoor aan gegeven wordt? Heel simpel: omdat de band door het repertoire heen is. Naast me wordt nog stilletjes geopperd om dan maar wat Feverdream- en Mono-‘covers’ te doen, maar daar heeft At No Bikini Beach geen trek in. Vrij logisch, want daarvoor begin je natuurlijk geen nevenproject.

http://www.kindamuzik.net/live/damo-suzuki-feat-at-no-bikini-beach-andere-vogels/at-no-bikini-beach/12526/
Meer Damo Suzuki feat. At No Bikini Beach & Andere Vogels op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/damo-suzuki-feat-at-no-bikini-beach-andere-vogels