• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Cursive

Collages die balanceren tussen complexe pracht en vrijblijvendheid.
03 maart 2004, Botanique (Rotonde), Brussel (B)

Tekst: Hans van der Linden

Publicatiedatum: 04 maart 2004

Hun recente Europese tournee bracht Cursive voor de tweede keer in ruim een jaar naar de Brusselse Botanique. Ze komen uit Omaha, Nebraska en maken muziek die je niet echt gemakkelijk kan noemen. Op hun vorig jaar verschenen plaat The Ugly Organ combineren ze intens beukende gitaarpartijen met meer ingetogen stukken, waarbij het veelzijdige stemgeluid van Tim Kasher subtiele nuances aanbrengt. Dit alles wordt ingekleurd door een cello. Op plaat zorgt dit voor knappe resultaten. maar zou dit live overeind blijven?

Wegens het ontbreken van een voorprogramma betrad Cursive reeds vroeg op de avond het podium. De nummers gaan vlot in elkaar over en het duurt tot na het zesde nummer voordat het publiek toegesproken wordt. De songs ervoor én nadien (de korte interactie met het publiek naar het einde van de set toe buiten beschouwing gelaten) kwamen op de menigte af als solide brokken geluid. Hierdoor kreeg je de indruk dat de set, die voor het merendeel uit nummers van The Ugly Organ bestond, eerder een collage van ideeën was waarin het erg moeilijk werd om de songs te herkennen. Outros werden intros, instrumenten vielen stil om door keyboard en/of cello overgenomen te worden en er werden samples op het publiek losgelaten waarop de band zich plots van een experimentele kant liet zien. Soms werd het plots stil en werd alle aandacht naar het geschreeuw van zanger Tim Kasher gericht.

Je zou het eclectisme kunnen noemen maar vaak leek het er toch op dat Cursive een beetje aan het verzuipen was in de door henzelf gestructureerde chaos. Wat natuurlijk niet wegneemt dat er meermaals momenten waren die getuigden van pure klasse.

Tim Kasher heeft blijkbaar de gewoonte om tijdens de nummers zijn gitaarspel met keyboardaanslagen af te wisselen, en dat zou hij beter niet doen. De manier waarop hij tijdens 'A Gentleman Caller' zijn gitaar liet voor wat het was om zich op enkele dissonante keyboardakkoorden te gooien deed menig wenkbrauw fronsen. En dat was ook het geval bij 'Some Red Handed Slight of Hand', door gitarist Ted Stevens overigens aangekondigd als 'Dick on a Stick', waar het beukende gitaargedeelte onverwacht verzandde in irritant keyboardgejengel.

Na een uurtje hielden ze het voor bekeken. De mooie momenten bewezen dat Cursive veel in haar mars heeft, maar door de chaotische aanpak kwam dit niet steeds tot haar recht. Nu kon je enkel spreken van knappe fragmenten in de geluidszee.

http://www.kindamuzik.net/live/cursive/cursive/5311/
Meer Cursive op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cursive