Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het tekent Crystal Castles dat het duo het aandurft om zomaar eventjes een half uur later te beginnen dan voorzien. Naar het schijnt omdat zangeres - nu ja - Alice Glass haar arme enkel gebroken had. Omdat ze de talrijk aangespoelde (en het moet gezegd, alleraardigst in vintage jaren tachtig uitgedoste) jonge aanhang echter niet willen teleurstellen, beginnen ze er dan toch maar aan.
Een groot offer kan dat niet geweest zijn, want ondanks de voor extra power meegenomen drummer, komt de muziek van Crystal Castles nog altijd voornamelijk uit een doosje. Van zang is er ook al nauwelijks sprake. Het gekrijs van Glass, de Sharon den Adel van de wave-electro, komt in elk geval niet verder dan de eerste rijen en al snel schakelt het Canadese duo over op vocoders, hetgeen de beperkte zangkwaliteiten van het olijke tweetal (andere helft Ethan Kath hult zich gedurende het hele optreden in een uiterst coole hood) toch een beetje verhult.
De muziek dan. Het eerste nummer doet met zijn overstuurde noisepunkbeats nog een adrenalinestoot vermoeden, maar heel snel daarna komt de ware aard van het beestje naar boven. Ondanks de veelvuldige noisestoten, tonnen slimme effecten en ringelende klingelende bleeps-en-beeps is het enige oorspronkelijke aan Crystal Castles dat ze ongegeneerd alles wat op beatsgebied de laatste pakweg tien jaar op de radio is gespeeld in de mixer gooien, opvullen met kleutermelodietjes en het resultaat vervolgens opblazen tot grotesk megalomane proporties. Powerpop, maar dan met een beat eronder. Milk Inc. voor gevorderden, zeg maar. Leuk voor drie minuten als je met de auto in de file staat, maar live een marteling om uit te zitten.
Het publiek lust er gezien de gemiddelde leeftijd - je schat zestien tot eenentwintig jaar - op bijna hysterische wijze meer dan pap van. Een doorgewinterd concertganger weet ondanks de talrijke lichtjes en kunstjes wel beter. Crystal Castles mag dan alle truukjes van de volksmennerij onder de knie hebben, net een single met oppervleermuis Robert Smith hebben gemaakt en zowaar op het label dat The Cure heeft grootgemaakt zijn thuis vinden, je weet gewoon dat we hen met zijn allen binnen enkele jaren vergeten zijn. Toch één ding.
Foto door NRK P3 (cc) genomen in Oslo, eerder dit jaar.
http://www.kindamuzik.net/live/crystal-castles-1160/crystal-castles-4764/20956/
Meer Crystal Castles op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/crystal-castles-1160
Deel dit artikel: