• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Crippled Black Phoenix / Kiss the Anus of a Black Cat

Een bijna twee uur durend hoogtepunt.
21 oktober 2010, Effenaar, Eindhoven

Tekst: Jeroen Gelissen

Publicatiedatum: 27 oktober 2010

Eerder dit jaar zag het meesterwerk I, Vigilante van muzikantencollectief Crippled Black Phoenix het levenslicht. Een album dat ook ditmaal vol staat met zelfbenoemde 'Endtime Ballads'. Een allesomvattende benaming die op voortreffelijke wijze het macabere karakter van de songs en de zonderlinge mix van progressief, folk, stoner en classic doom omschrijft.

Het optreden van het voorprogramma Kiss the Anus of a Black Cat staat vanavond in het teken van het onlangs lovend ontvangen Hewers of Wood and Drawers of Water. Een album waarop de band een eigenzinnige melange van folk en country aan de dag legt. De bezeten stem van Heeren steekt snijdend af tegen de duistere orgelklanken en de haast opgewekte banjotonen. Met opengesperde ogen zet hij dit contrast extra kracht bij. Vanachter zijn rossige baard meldt hij dat de bandnaam niets te maken heeft met de daad zelf, maar slechts een zwaar anarchistisch statement is. Stilletjes deint vervolgens in 'Taking the Auspices' de muziek voort op de tegendraadse basritmen en het percussionele slagwerk. Het publiek steeds verder meevoerend de inktzwarte diepten in.

Even voor tienen beklimt het achtkoppige gezelschap van Crippled Black Phoenix het podium. Al tijdens de eerste songs raakt de lucht bezwangerd met een positieve geestkracht. Een soort religieuze vervoering die in een continu golvende beweging om zich heen grijpt en de toehoorder overmant. Voortdurend bouwt de band een spanningsveld op, dat zich dan weet in te houden in het wonderschone 'Fatastic Justice' of zich juist ontlaadt in het serene 'Song for the Loved'.

Van het magnifieke 200 Tons of Bad Luck speelt het gezelschap 'A Lack of Common Sense' voor het eerst live. Toetseniste Daisy Chapman verrast daarna met haar heldere krachtige stem tijdens Journey’s 'Of a Life Time', waarin nog maar eens het loepzuivere, sferisch verhalende, gitaarspel van Karl Demata aan bod komt. Met '444' keren zanger Joe Volk en celliste Charlotte Nicholls terug op het podium en geniet de band zichtbaar van het spelen van 'Rise Up and Fight'. Het majestueuze 'Burnt Reynolds' is één van zijn hoogtepunten van het optreden. Een gegeven waarvan ook de band zich bewust wordt op het moment dat het voltallige publiek de zang overneemt en een golf van gelukzaligmakende emoties zich aan het einde onder de aanwezigen ontlaadt. Volks "This is our last song for tonight", levert een oprechte "aaaaaahhhh" uit het publiek op. "But it lasts 20 minutes" stelt de zanger ons daarop gerust. In dat twintig minuten durende epos - 'Time of Ye Life / Born for Nothing / Paranoid Arm of Narcoleptic Empire' - bereikt het optreden tot slot zijn finale hoogtepunt.

http://www.kindamuzik.net/live/crippled-black-phoenix/crippled-black-phoenix-kiss-the-anus-of-a-black-cat/20803/
Meer Crippled Black Phoenix op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/crippled-black-phoenix